ΝΤΟΡΑ…….ΟΠΩΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Την Σούδα αναβαθμίζει αμερικάνικο σχέδιο, το οποίο έχει υποβληθεί τόσο στο Υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και έχει γίνει κατ αρχήν δεκτό.
Αλήθεια, η Κα Μπακογιάννη έβαλε στο τραπέζι κάποιο διαπραγματευτικό χαρτί? Ζήτησε κάποιο χειροπιαστό αντάλλαγμα? Ή θα μετατραπεί η Σούδα σε υπέρ-βάση χωρίς κάποιο αντισταθμιστικό ωφέλημα και κυρίως χωρίς να το πάρουμε καν είδηση?
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και απορούμε γιατί η αντιπολίτευση δεν έχει ασχοληθεί ακόμα μαζί του.
Γιατί δεν κάνει την Ελλάδα πολιτεία της ΗΠΑ η Κα Ντόρα να τελειώνουμε μια και καλή?

Ο θάνατος των πελαργών

Δεκάδες πελαργοί που είχαν ξεκινήσει το μακρύ αποδημητικό ταξίδι τους για την Αφρική, βρήκαν... «κεραυνοβόλο» θάνατο τις προηγούμενες ημέρες στον Χάρακα της Αττικής, πάνω... σε πυλώνες της ΔΕΗ που κάθισαν για να ξαποστάσουν!

Δεκάδες πελαργοί βρήκαν ακαριαίο θάνατο από ηλεκτροπληξία σε πυλώνες της ΔΕΗ, ενώ κάποια πουλιά γλίτωσαν με τραύματα. Με κοινή επιστολή προς τη ΔΕΗ, η οργάνωση ΑΝΙΜΑ και η Δ ΚΟΣΕ ζήτησαν τη λήψη μέτρων

Από τις 16 έως και τις 19 Αυγούστου ένας μεγάλος αριθμός πελαργών που βρισκόταν σε φάση αποδημίας, τραυματίστηκαν θανάσιμα από ηλεκτροπληξία στους πυλώνες που είναι εγκατεστημένοι περίπου 500 μέτρα από τη θάλασσα στο 62ο χιλιόμετρο της παραλιακής Λεωφόρου Αθηνών - Σουνίου.
Θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδας που έσπευσαν επιτόπου εντόπισαν προχθές το απόγευμα δέκα νεκρούς πελαργούς, ενώ ένας ακόμα βρέθηκε βαρύτατα τραυματισμένος και εστάλη στον σύλλογο προστασίας ΑΝΙΜΑ, όπου γίνεται ό,τι είναι δυνατόν για να διατηρηθεί στη ζωή.
Μαρτυρίες των περιοίκων αναφέρουν μάλιστα ότι ο αριθμός των νεκρών και των τραυματισμένων πελαργών στους ίδιους πυλώνες ήταν πολύ μεγαλύτερος (περίπου 50 πουλιά) από αυτόν που εντόπισαν οι θηροφύλακες, αλλά οι σοροί τους απομακρύνθηκαν από κατοίκους της περιοχής τις προηγούμενες ημέρες, λόγω της δυσωδίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της κυνηγετικής Ομοσπονδίας, ανάλογα κρούσματα ηλεκτροπληξίας μεγάλων αποδημητικών πουλιών συνέβησαν και σε περιοχή της Αναβύσσου.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι στην οργάνωση ΑΝΙΜΑ είχε ήδη αποσταλεί από την περιοχή ένας ακόμα τραυματισμένος πελαργός, μία μέρα πριν επιληφθούν του περιστατικού οι θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδας.
Κάτοικοι
Κάτοικοι του Χάρακα δήλωσαν στο «Εθνος» ότι στους ίδιους πυλώνες σκοτώνονται κάθε χρόνο πελαργοί, αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Ο βιοοικολόγος και επιστημονικός συνεργάτης της κυνηγετικής Ομοσπονδίας Ε. Χατζηνίκος πιστεύει ότι οι συγκεκριμένοι πελαργοί προέρχονται από την ευρύτερη περιοχή του Σπερχειού, που χρησιμοποιούν τον Χάρακα ως «σταθμό» ξεκούρασης πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τον νότο.
Ολα αυτά τα στοιχεία επιβεβαιώνουν δυστυχώς ότι στην περιοχή υφίσταται μία «σταθερή» ροή ατυχημάτων στις ίδιες ακριβώς εγκαταστάσεις της ΔΕΗ, με θύματα συνήθως πελαργούς... που μετακινούνται προς τον νότο.
Το αμέσως επόμενο διάστημα μάλιστα (αρχές έως μέσα Σεπτεμβρίου) που η φάση της αποδημίας θα βρίσκεται στην κορύφωσή της, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα υπάρξει αύξηση των παρόμοιων ατυχημάτων, αν δεν μεσολαβήσει μία έγκαιρη τεχνική διευθέτηση από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΔΕΗ. Χθες, με κοινή επιστολή τους προς τη Διεύθυνση της ΔΕΗ, η οργάνωση ΑΝΙΜΑ και η Δ ΚΟΣΕ ζήτησαν τη λήψη μέτρων και έθεσαν στη διάθεσή της το εξειδικευμένο προσωπικό που διαθέτουν για την αντιμετώπιση της κατάστασης...

Καλημέρα..κι ας Νυχτώνει..

Σήμερα άνοιξα ξανά
το τετράδιο της ζωής μας !
ήταν κενό και το 'κλεισα πάλι
καθώς στην ανάσα σου κρεμιέμαι
αναρριχώμενος ψηλά στο Θεό έφτασα
καρδιά μου να σε βρω ...
ναι, εκεί σ' αντάμωσα
το περασμένο καλοκαίρι
κι εκεί σε ψάχνω...πάντα!

Εσύ κι εγώ,
ξεχωριστές μοναξιές, όμοιες αυταπάτες,
μα απόψε δεν μου λείπεις...
δεν τρέμει όπως κάποτε η καρδιά ...
άκου με...
μια γουλιά όνειρο απ' τα χείλια σου ζητούσα,
διψούσα τόσο, κι η νύχτα αργούσε πολύ...



Σε σκέφτομαι...
με τα χέρια της θύμησης
ζωγραφίζω το πορτραίτο σου...
μάτια καθρέφτες,
χείλια πυρωμένα συρματοπλέγματα
κι ένα κορμί λεωφόρος
ταχείας διαδρομής.

Πατάω γκάζι...,
κι άλλο... κι άλλο...
θέλω να σπάσω το όριο της ταχύτητάς μου
και να συντριβώ με μια ανάσα
στης κυριαρχίας σου τον πέτρινο τοίχο...

Άσε με ξανά στα απόκρημνα μονοπάτια
των χειλιών σου ν' ανεβώ
εκεί που η ανάσα σου ψιθυρίζει
όλου του κόσμου τα μυστικά ...
κι ο θεός Ήλιος αρχίζει ν' αχνοφέγγει
εκεί... στο καθρέφτισμα του φιλιού σου...

Άσε με ν' αναρωτιέμαι
αν ανθίσαν και φέτος οι ανεμώνες ...
αυτές που αγαπάς ...

Καλημέρα!
κι ας νυχτώνει...
καλημέρα θα σου λέω...

"Λευκά" χαρτονομίσματα

Το 90% των χαρτονομισμάτων που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ, ιδίως σε ορισμένα μεγάλα αστικά κέντρα, περιέχουν ίχνη κοκαΐνης, τονίζεται σε έκθεση της Ένωσης Αμερικανών Χημικών.

Ο αριθμός αυτός συνιστά άνοδο σχεδόν κατά 20% εν σχέσει προς τα αποτελέσματα αντίστοιχης μελέτης, που πραγματοποιήθηκε προ διετίας, τονίζουν οι συντάκτες της έκθεσης, κατά την παρουσίασή της την Κυριακή στη σύνοδο της Ένωσης στην Ουάσικγτον.

Οι ερευνητές εξέτασαν χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν σε πάνω από 30 μεγάλες πόλεις σε πέντε χώρες, μεταξύ των οποίων -εκτός από τις ΗΠΑ-περιλαμβάνονται ο Καναδάς, η Βραζιλία, η Κίνα και η Ιαπωνία.

Τα αμερικανικά και καναδικά χαρτονομίσματα έχουν τα υψηλότερα ποσοστά μόλυνσης από κοκαΐνη με 90% και 85% αντίστοιχα, και ακολουθούν τα βραζιλιάνικα με 80%. Η Κίνα και η Ιαπωνία έπονται μακράν με ποσοστά 20% και 12% αντίστοιχα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας οδηγούν στο συμπέρασμα πως η χρήση της κοκαΐνης έχει αυξηθεί σε ορισμένα σημεία των ΗΠΑ, αποκαλύπτει ο χημικός του Παν/μιου της Μασαχουσέτης Γουεγκάνγκ Ζούο, ο οποίος δηλώνει έκπληκτος από την ανακάλυψη.

"Δεν γνωρίζω πως αυτό μπορεί να εξηγηθεί αυτή η αύξηση στη χρήση κοκαΐνης μέσα σε μία διετία στις ΗΠΑ, όμως αυτό θα μπορούσε να συσχετισθεί με την οικονομική ύφεση, η οποία ωθεί ακόμη περισσότερα απογοητευμένα και απελπισμένα άτομα στα ναρκωτικά".


Κατά τον ίδιον, τέτοιες εκθέσεις βοηθούν τις υπηρεσίες κατά των ναρκωτικών να πιστοποιούν τις τάσεις στη χρήση απαγορευμένων ουσιών σε μία δεδομένη κοινωνία.

Ο Ηριδανός θα ποτίζει και πάλι την Αθήνα

Αν και περί τα 550χλμ ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο έχουν καλυφθεί από την αστική παρέμβαση-ανάπτυξη οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Ο κ. Βασίλης Ζώτος, με την ομάδα προτείνουν λύσεις που θα ανακουφήσουν την Αθήνα. Η πρώτη μελέτη που κατέθεσε αφορά στην ανάπλαση του Κηφισού.

Η μελέτη είχε ολοκληρωθεί σε πρώτη φάση το 2007, σε μια προσπάθεια να γίνει ουσιαστικός διάλογος για το κατά πόσον είναι εφικτή η αποκατάσταση των μπαζωμένων ρεμάτων και ποταμών του Λεκανοπεδίου. Προβλέπονταν η αποκατάσταση και ανάδειξη των παραμελημένων παραποτάμιων περιοχών, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, η σύνδεση του ποταμού με το κατοικημένο περιβάλλον και ο -στο μέτρο του εφικτού- «επανασχεδιασμός» του Κηφισού σε ένα ποτάμι που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει.

Ο κ.Βασίλης Ζώτος παραχώρησε συνέντευξη στην συντάκτρια της εφημερίδας «Καθημερινή» Λινα Γιανναρου:

-Δύο χρόνια πέρασαν από τότε, χρόνος ικανός για δράση αλλά... Αλήθεια, τι έχει προχωρήσει από όλα αυτά;

«Φοβάμαι πως τίποτα... Αλλά μη ρωτάτε εμένα, ρωτήστε τους αρμοδίους. Η μελέτη έχει προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, μας έχουν προσεγγίσει δεκάδες επιστήμονες από το εξωτερικό, έχουν ενδιαφερθεί φορείς, οργανισμοί, οργανώσεις και πανεπιστήμια απ' όλο τον κόσμο. Μου έγραψε ακόμα και ο υπεύθυνος ενός αντίστοιχου έργου που έγινε πριν από χρόνια στη Σεούλ (σ.σ.: πρόκειται για την ανάπλαση του ποταμού Τσεονγκιτσούν που είχε καλυφθεί με τη βιομηχανοποίηση της περιοχής στις αρχές του 1970 και σήμερα αποτελεί «οπτικό θαύμα», όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Ζώτος). Ο μόνος που δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ! Ρωτήστε, λοιπόν, αυτούς το γιατί».

«Τώρα προχωράμε στην εκπόνηση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη μεταμόρφωση του Κηφισού σ' ένα επίμηκες μητροπολιτικό πάρκο για όλη την Αττική. Αν γίνουν οι παρεμβάσεις που προτείνουμε, θα δημιουργηθεί ένας βιοκλιματικός διάδρομος που θα διασχίζει την Αθήνα, ο οποίος μπορεί να μειώνει τη θερμοκρασία στις γύρω περιοχές το καλοκαίρι, κατά 2 βαθμούς Κελσίου! Αλλοι επιστήμονες, όπως ο κ. Γιαν. Πολύζος από το ΕΜΠ, είναι ακόμα πιο αισιόδοξοι: κάνουν λόγο για μείωση της θερμοκρασίας έως και 5 βαθμούς Κελσίου».

«Η νέα φάση της μελέτης προβλέπει πρόγραμμα φυτεύσεων κατά μήκος του ποταμού, υποδομές διαχείρισης του νερού με ειδικά ψεκαστικά συστήματα, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε επιλεγμένα σημεία κ.ά. Η κατεύθυνση του ποταμού, που είναι βορειοανατολική, βοηθά πολύ τον συγκεκριμένο σκοπό, λόγω των ανέμων. Ένα τέτοιο έργο θα έδινε πραγματική ανάσα δροσιάς στην Αθήνα».

Κι όμως, ο Ιλισσός είναι...

Η μελέτη της επιστημονικής ομάδας του κ. Ζώτου δεν είναι η μοναδική. Στο πλαίσιο μελέτης για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στο Γουδί, ο καθηγητής Πολεδομίας και Αρχιτεκτονικής, αντιπρύτανης του ΕΜΠ κ. Γιάννης Πολύζος έχει προτείνει την ανάδειξη της κοίτης του Ιλισού, με στόχο την ενίσχυση του υγρού στοιχείου. Ταυτόχρονα μελετά παρεμβάσεις στην υδάτινη διαδρομή από το Γουδί ώς τον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο κατά μήκος του ρέματος του Ιλισού, σε αυτή κατά μήκος του ρέματος της Πικροδάφνης που διαρρέει τέσσερις δήμους, καθώς και κατά μήκος του «ανοιχτού» τμήματος του Ιλισού, από την Καλλιθέα έως την παραλία.

Η τελευταία εκτίμηση από το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών) έκανε λόγο για 550 χιλιόμετρα μπαζωμένων ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο, στο πλαίσιο της ελληνικής «πρωτοβουλίας» να καλύπτονται τα ποτάμια υπέρ της ανάπτυξης οδικών αρτηριών. «Ανάλογα έργα βλέπεις μόνο σε υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου» τονίζει ο κ. Ζώτος.

Αποτέλεσμα είναι το 80% των νερών της βροχής να καταλήγει σήμερα στη θάλασσα και όχι στο έδαφος και η Αθήνα να χάνει τις ευεργετικές ιδιότητες του υγρού στοιχείου. Όπως λένε οι επιστήμονες, εάν αξιοποιούσαμε τα θαμμένα αυτά ρέματα, εάν τα αναδεικνύαμε, επαναφέροντάς τα στην επιφάνεια, θα είχαμε να κάνουμε με μια διαφορετική Αθήνα. Φανταστείτε γιγάντια κλιματιστικά μηχανήματα τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία της πόλης…

«Δυστυχώς, ο Ελληνας δείχνει να μην αγαπά τον δημόσιο χώρο και γι' αυτό δεν τον ενδιαφέρει εάν θα αξιοποιηθεί. Το βλέπουμε καθημερινά. Βλέπεις τους οδηγούς να ανοίγουν το παράθυρο και να αδειάζουν το τασάκι. Είναι η αντίληψη ότι ο δρόμος δεν είναι δικός μας. Χαρακτηριστικό ήταν ένα περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την παρουσίαση της μελέτης για την ανάπλαση του Κηφισού πριν από λίγο καιρό. Αφού τελείωσα, σηκώνεται ένας και μου λέει: Ωραία όλα αυτά, αλλά καφετέριες θα έχει;»καταλήγει ο κ.Ζώτος.

23 ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΤΑ.....

Το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας ανοίγει τις πύλες του για το κοινό 23 αιώνες μετά την τελευταία του παράσταση. Πρώτη "οικοδέσποινα" στη νέα θεατρική εποχή του θα είναι η Λυδία Κονιόρδου, η οποία θα παρουσιάσει, στις 29 Αυγούστου, μονολόγους του Ευριπίδη, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Θοδωρή Γκόνη.

Με την παραπάνω εκδήλωση, που θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μόλις 200 θεατές, θα εγκαινιαστεί το αποκαταστημένο πλέον θέατρο, οι εργασίες στο οποίο έγιναν από τη ΙΘ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.

"Με την αποκατάστασή του το θέατρο γίνεται και πάλι προσβάσιμο για τους επισκέπτες, οι οποίοι μπορούν πλέον να κατανοήσουν τη μορφή και τη λειτουργία του", εξηγεί στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η Χρύσα Καραδήμα, αρχαιολόγος της ΙΘ' ΕΠΚΑ. "Ελπίζουμε ότι μελλοντικά και εφόσον ολοκληρωθούν οι έρευνες και οι εργασίες στο μνημείο, θα μπορεί αυτό να φιλοξενεί εκδηλώσεις σε σταθερή βάση", προσθέτει.

Η αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου

Το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας βρίσκεται στα νότια του ομώνυμου χωριού, στη θέση "Καμπάνα", στο νομό Ροδόπης. Η ύπαρξή του ήταν γνωστή ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οικοδομικό υλικό από το θέατρο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του δημοτικού σχολείου του σύγχρονου χωριού.

Η ανασκαφή του αρχαίου θεάτρου άρχισε το 1981 και διακόπηκε το 1994. Από το 2000 συνεχίζεται με υπεύθυνη την αρχαιολόγο Χρύσα Καραδήμα.

Το αρχαίο θέατρο της Μαρώνειας έχει τρεις κύριες οικοδομικές φάσεις. Μάλιστα, βρισκόταν σε συνεχή χρήση από την ελληνιστική εποχή μέχρι τον 4ο αιώνα μ.χ., ενώ την περιορισμένη χρήση στην παλαιοχριστιανική εποχή μαρτυρούν τα λιγοστά αρχιτεκτονικά μέλη και νομίσματα αυτής της εποχής που οριοθετούν και το τέλος της λειτουργίας του μνημείου, το οποίο εγκαταλείπεται στο χρόνο και μετατρέπεται σε νεκροταφείο κατά τους επόμενους αιώνες.

Η αρχική φάση του ανάγεται στους πρώιμους ελληνιστικούς χρόνους (τέλος 4ου- αρχές 3ου αιώνα π.Χ.). Από τη φάση αυτή σώζονται το κοίλο, τρεις σειρές εδωλίων, οι μαρμάρινες προεδρίες (τιμητικές θέσεις), οι ημικίονες του προσκηνίου και ο αποχετευτικός αγωγός. Υπολογίζεται ότι το θέατρο είχε χωρητικότητα 2.500- 3.000 θεατές.

Ακολουθεί η ρωμαϊκή φάση, οπότε επεκτάθηκε η ορχήστρα και, αφού αφαιρέθηκαν οι τιμητικές θέσεις, το θέατρο μετατράπηκε σε αρένα, ενώ προστέθηκε και προστατευτικό θωράκιο με κιγκλιδώματα απαραίτητα για την προστασία των θεατών. Μάλιστα, για να αυξηθεί ο διαθέσιμος χώρος της αρένας αποσυναρμολογήθηκαν οι προεδρίες. Από τη φάση αυτή σώζονται το θωράκιο της αρένας, η κάλυψη του αγωγού της ορχήστρας από υλικό σε δεύτερη χρήση και το σκηνικό οικοδόμημα.

Από την τρίτη φάση των υστερορωμαϊκών χρόνων, οπότε το μνημείο λειτουργούσε και πάλι αποκλειστικά ως αρένα, σώζονται τμήματα του θωρακίου της αρένας και ο τοίχος που έφραξε τη δυτική πάροδο.

Όπως τονίζει η κ. Καραδήμα, η αποκατάσταση του μνημείου έγινε στη ρωμαϊκή φάση, την πληρέστερα διατηρημένη από τις τρεις. Μεταξύ άλλων αποκαταστάθηκε το θωράκιο και τα ανοίγματά του προς την ορχήστρα, επανατάχτηκαν και συμπληρώθηκαν τα εδώλια, ενώ αποκαταστάθηκε η επιφάνεια της ορχήστρας στη στάθμη της ρωμαϊκής εποχής. Για την αναστήλωση του θεάτρου χρησιμοποιήθηκε υλικό, που προέρχεται από την ίδια περιοχή με το αρχαίο υλικό του θεάτρου.

"Επίσης, θελήσαμε να υποδηλώσουμε την ελληνιστική φάση, με διακριτικό εκθεσιακό τρόπο, και για το λόγο αυτό προχωρήσαμε στην τοποθέτηση των σωζόμενων προεδριών στην κάτω απόληξη της κεντρικής κατεστραμμένης κερκίδας", υπογραμμίζει η υπεύθυνη αρχαιολόγος.

Σε δεύτερη φάση (εφόσον το έργο ενταχθεί για χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ) η ΙΘ' Εφορεία προγραμματίζει τη διαμόρφωση ανοιγμάτων στο κοίλο για να είναι ορατά για τους επισκέπτες τμήματα της ελληνιστικής υποδομής, τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου και νέας εισόδου στο θέατρο, την κατασκευή στεγάστρου για την προστασία των διάσπαρτων αρχιτεκτονικών μελών και τη δημιουργία εκδοτηρίου εισιτηρίων, πωλητηρίου και τουαλέτας.

Ο ρόλος του "Διαζώματος"

Η αποκατάσταση του μνημείου έγινε με την υποστήριξη της Κίνησης Πολιτών "Διάζωμα", που δημιουργήθηκε πριν από ένα χρόνο με στόχο τη μελέτη και ανάδειξη των αρχαίων ελληνικών θεάτρων. "Σκοπός του σωματείου μας είναι να αποκαταστήσουμε και να τεκμηριώσουμε επιστημονικά τα αρχαία θέατρα της χώρας μας, αλλά και να βρούμε τους οικονομικούς πόρους που θα ενισχύσουν τις εργασίες αυτές", υποστηρίζει ο πρόεδρος του "Διαζώματος", Σταύρος Μπένος.

Ήδη έχει ξεκινήσει η δημιουργία ενός "ηλεκτρονικού κουμπαρά", όπου μέσα από την ιστοσελίδα του "Διαζώματος" θα έχουν την ευκαιρία φορείς και ιδιώτες να συνεισφέρουν οικονομικά στην αναστήλωση αρχαίων θεάτρων. "Η αρχή έγινε με το αρχαίο θέατρο της Σικυώνας, ενώ από το φθινόπωρο ο θεσμός αυτός θα επεκταθεί και στα υπόλοιπα θέατρα", προσθέτει ο κ. Μπένος.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Δεκαέξι αιώνες η Παναγία Σουμελά προστάτευε τον ελληνισμό της Aνατολής.
Το μοναστήρι στο όρος Μελά του Πόντου (Στου - Μελά) κτίστηκε το 4ο αιώνα μ.Χ. έπειτα από “παραγγελία” της Παναγίας, η οποία ζήτησε από τους αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο να βρουν την εικόνα της -έργο του ευαγγελιστή Λουκά- και να υψώσουν εκεί ναό. Πράγματι, οι δύο μοναχοί έφθασαν στο όρος Μελά και βρήκαν στο βάθος μιας σπηλιάς την αστραπόμορφη παρουσία της γνωστής τους Παναγίας της Αθηνιώτισσας. Η θαυμαστή ανάβλυση του αγιάσματος στον τόπο που ήταν η ιερή εικόνα της, ήταν βέβαιο σημάδι της παρουσίας της. Βέβαιο για τους δύο μοναχούς ήταν επίσης ότι η Παναγία ήθελε να μείνει εκεί στα χώματα του Πόντου, για να στηρίζει τον ελληνισμό και να τον προστατεύει από τους αλλόθρησκους.

Το αγίασμα του μοναστηριού και οι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστη τη μονή όχι μόνο στους χριστιανούς αλλά και στους μουσουλμάνους, που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.

Η θέση που είχαν δώσει οι Κομνηνοί και η αυτοκρατορία τους στην Παναγία Σουμελά φανερώνει τη σημασία της, ενώ ακόμη και οι σουλτάνοι είχαν προσωπικές εμπειρίες των θαυμάτων που επιτελούσε η Παναγία Σουμελά, αφού αναφέρεται η περίπτωση του σουλτάνου Σελίμ Aʼ, που θεραπεύτηκε από σοβαρή ασθένεια με τη βοήθεια του αγιάσματος της μονής.

Παράλληλα, το μοναστήρι αποτελούσε και χώρο διαφύλαξης της παράδοσης και της ελληνικότητας. Πολύτιμα έγγραφα και πολλά αρχαία χειρόγραφα φυλάγονταν στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού, μέχρι το 1922, ενώ μέσα στη βιβλιοθήκη της μονής βρήκε το 1868 ο ερευνητής Σάββας Iωαννίδης το πρώτο ελληνικό χειρόγραφο του Διγενή Aκρίτα.
Η καταστροφή, το μαζικό έγκλημα, η γενοκτονία, στέρησε τη συνέχεια αυτής της μεγάλης θρησκευτικής παράδοσης για πολλά χρόνια. Tο 1922 οι κεμαλικοί κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά και αφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα, μετά έβαλαν φωτιά, για να σβήσουν τα ίχνη των εγκλημάτων τους, τα οποία σε όλον τον Πόντο στοίχισαν τη ζωή συνολικά σε 353.000 Έλληνες. Ένα έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας, το οποίο έμεινε μαζί με την εικόνα της Παναγίας για πολλά χρόνια στο σκοτάδι και όχι στο φως.

Η Παναγία Σουμελά, μαζί με το ευαγγέλιο του Oσίου Xριστοφόρου και το σταυρό του αυτοκράτορα της Tραπεζούντας Mανουήλ Kομνηνού, θα περιμένουν τριάντα περίπου χρόνια στον Πόντο, μέχρι να έλθουν στον ελλαδικό χώρο. Οι μοναχοί είχαν την πρόνοια να τα κρύψουν στην εκκλησία της Aγίας Bαρβάρας και να τα διασώσουν. Δυστυχώς, όλα τα άλλα μνημεία του Πόντου έχουν καταστραφεί και ο Πόντος από χώρος όμορφος και γεμάτος παλάτια, σχολεία και εκκλησίες έχει γίνει τόπος ερειπίων και τσιμέντου.