Φυτώριο δάσους......

Πριν από 3 δεκαετίες, οι Ινδιάνοι Ζαποτέκ που ζουν στο Μεξικό, εξασφάλισαν το δικαίωμα να διαχειρίζονται μόνοι τους το δάσος. Πρίν από αυτό, η εκμετάλλευση των δασικών πόρων ανήκε σε κρατικές εταιρείες, οι οποίες έκλειναν συμφωνίες με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και λειτουργούσαν ανεξέλεγκτα. Με τον καιρό, οι Ινδιάνοι δημιούργησαν την δικιά τους βιομηχανία ξυλείας και άρχισαν να μελετούν τρόπους για να προστατεύσουν το δάσος. Σήμερα, οι επιχειρήσεις του Ιξτλάν απασχολούν 300 εργαζόμενους, που μαζεύουν ξύλα, κατασκευάζουν έπιπλα και φροντίζουν τις δασικές εκτάσεις. Στο Μεξικό, το συγκεκριμένο μοντέλο επεκτείνεται από τα δάση με μαόνι της χερσονήσου του Γιουκατάν μέχρι τα δάση με τις αμερικάνικες βελανιδιές της δυτικής Σιέρα Μάντρε.
Σύμφωνα με έρευνα της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα και τις Πλουτοπαραγωγικές Πηγές, πάνω από το ένα τέταρτο των δασών στις αναπτυσσόμενες χώρες τελούν τώρα υπό την διαχείριση τοπικών κοινοτήτων. Πρόκειται για παγκόσμια τάση, από την Κίνα μέχρι την Βραζιλία. Στο Ιξτλάν, με βάση τις παραδόσεις, όλες οι αποφάσεις για τα δάση και τις επιχειρήσεις γύρω από αυτά παίρνονται από μια γενική συνέλευση 390 πολιτών.