Σελίδες

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ο καιρός

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Τα 5 στάδια του πρωινού ξυπνήματος ενός φοιτητή, που δεν αντέχει να σηκώνεται τόσο νωρίς!

Υπάρχουν δύο είδη φοιτητών: οι πρωινοί τύποι και οι μη-με-ξυπνάς-από-τις-6.00-ξυπνητήρι-τρελό-σε-μισώ-σε-μισώ! Για τους δεύτερους, τα πρωινά μαθήματα είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να τους συμβεί σε κάθε εξάμηνο των σπουδών τους.

Όταν είσαι πρωινός τύπος, η νύχτα δεν είναι τίποτα άλλο για εσένα εκτός από το κομμάτι της μέρας όπου θα βρεις τι ρούχα θα φορέσεις, θα οργανώσεις το πρόγραμμα της επομένης και θα πέσεις για ύπνο να ξεκουραστείς για να ξυπνήσεις με ...ηλιόλουστη διάθεση. Άλλωστε, όπως θα διαβάσεις και σε παλιότερο άρθρο μας, η φοιτητική σου επιτυχία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πόσο νωρίς ξυπνάς! Ωστόσο, μπορεί να είσαι βραδινός τύπος, που δυσκολεύεσαι με τα χίλια ζόρια να κοιμηθείς πριν τις 2.00 γιατί το βράδυ είναι η στιγμή που έχεις όρεξη να κάνεις τα πάντα. Από το να διαβάσεις, να κάνεις δουλειές στο σπίτι μέχρι να καείς στο Facebook και τις σειρές... Ο μεγάλος σου εχθρός σε αυτήν την περίπτωση όμως, είναι το πρωί που κάνει την καθημερινότητά σου δύσκολη και δυσβάσταχτη. Καθώς κοιμάσαι, το «πρωί» εισβάλλει στο δωμάτιο σου στέλνοντας τις ακτίνες του ήλιου μέχρι το κρεβάτι για να σε τυφλώσουν ενώ συνωμοτώντας με το ξυπνητήρι (ή και τη μάνα σου), κάνει τα νεύρα σου κρόσια μέχρι να σηκωθείς.



Άρνηση

Το πρώτο στάδιο του πρωινού ξυπνήματος χαρακτηρίζεται από την άρνηση. Δεν μπορείς με τίποτα να πιστέψεις πως έφτασε κιόλας η ώρα που πρέπει να ξυπνήσεις. Το κρεβάτι σου είναι τόσο ζεστό και εσύ τόσο χαρούμενος κι άνετος που κάτι είναι πολύ λάθος σε όλο αυτό και δεν είναι άλλο από το ξυπνητήρι που χτυπάει σαν δαιμονισμένο. Καθώς προσπαθείς να πιάσεις το κινητό σου, δεν είσαι ακόμα σίγουρος αν όντως πρέπει να ξυπνήσεις ή αν πρόκειται για ένα πολύ κακό όνειρο. Δυστυχώς για εσένα όμως είναι η πραγματικότητα. Όμως δεν μπορεί, δεν γίνεται να είναι πρωί κιόλας. Αποκλείεται! Νιώθεις λες και κοιμήθηκες μόλις πριν 10 λεπτά, πότε πρόλαβε και πέρασε η ώρα; Μάλλον θα έβαλες λάθος το ξυπνητήρι ή κάποιος από το σπίτι έχει όρεξη για πλάκες. Δεν εξηγείται αλλιώς. Κοιτάς το κινητό και γράφει 07.30... ΟΧΙ!


Θυμός

Την άρνηση διαδέχεται ο θυμός. Πάλι καλά δηλαδή που βάζεις το ξυπνητήρι από το κινητό, γιατί διαφορετικά αν είχες κανονική συσκευή, θα την πέταγες κάθε φορά στην άλλη άκρη του δωματίου. Αφού λοιπόν καταφέρεις να το κλείσεις, γίνεσαι έξαλλος με το σύμπαν που συνωμοτεί εναντίον σου και μουρμουρίζεις μέσα από τις κουβέρτες διάφορες κατάρες και κοσμητικά επίθετα. Θυμώνεις που η σχολή είναι τόσο μακριά, θυμώνεις που οι συμφοιτητές σου πάνε πολύ νωρίτερα και κρατάνε 10 θέσεις ο καθένας για τους φίλους τους, θυμώνεις μ' αυτόν που έφτιαξε το πρόγραμμα κι έβαλε μάθημα τόσο νωρίς και καταλήγεις να βρίζεις τον εαυτό σου που έμεινε ξύπνιος μέχρι τόσο αργά χθες, ενώ ήξερες ότι πρέπει να σηκωθείς το πρωί. Βρίσκεσαι παγιδευμένος ανάμεσα στο θυμό και στην απογοήτευση ενώ σκέφτεσαι πότε θα βάλεις επιτέλους μια σειρά στη ζωή σου.


Διαπραγματεύσεις με τον εαυτό σου

Όταν ο θυμός καταλαγιάσει, οι διαπραγματεύσεις με τον εαυτό σου παίρνουν θέση. Μπορεί να έκλεισες το ξυπνητήρι, όμως τι πειράζει να κλείσεις τα μάτια σου για 5 λεπτά ακόμα; Θα έκανες τα πάντα για να μείνεις κι άλλο στο κρεβάτι. Σε μια προσπάθεια να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είναι και τόσο απαραίτητο να σηκωθείς αμέσως, ψάχνεις στο κουτάκι με τις δικαιολογίες κάποια που δεν έχεις χρησιμοποιήσει ακόμα για να αποφύγεις το πρωινό μάθημα. Κι αν είσαι άρρωστος και δεν το ξέρεις; Κυκλοφορούν πολλές ιώσεις τελευταία. Κι αν δεν προλάβεις το λεωφορείο και ετοιμάζεσαι τσάμπα; Μην περιμένεις άλλη μισή ώρα στην στάση το επόμενο. Κρίμα να μη μείνεις στο κρεβάτι. Άσε που είσαι κουρασμένος και νυστάζεις; Να πας στο μάθημα και να κοιμάσαι όρθιος; Δε λέει! Μήπως τελικά δε χρειάζεται να πας στη σχολή σήμερα; Αφού μπορείς να βρεις τις σημειώσεις στην eclass ή από κάποιον συμφοιτητή σου. Στο τέλος υπόσχεσαι στον εαυτό σου πως δε θα το ξανακάνεις κι απόψε θα κοιμηθείς σίγουρα νωρίτερα. Αρκεί να μείνεις λίγο ακόμα στο κρεβάτι!



Κατάθλιψη

Αφού εξαντλήσεις και το τελευταίο λεπτό παραμονής σου στο κρεβάτι και καταλάβεις πως οι διαπραγματεύσεις με τον εαυτό σου είναι ανώφελες, σειρά έχει η κατάθλιψη. Αρχίζεις να ξεφυσάς και να αναστενάζεις και αισθάνεσαι πως θέλεις να βάλεις τα κλάματα μ' αυτό που σου συμβαίνει. Είναι τόσο άδικο! Ξέρεις ότι πρέπει να σηκωθείς, αλλά δεν μπορείς και δε θέλεις να το κάνεις. Όλα δείχνουν πως η ευτυχία σου κρύβεται εκεί κάτω από τα σκεπάσματα κι όχι βγαίνοντας έξω στον κόσμο. Τραβάς για τελευταία φορά τις κουβέρτες και σκεπάζεσαι, ενώ σκέφτεσαι πως θα ήταν η ζωή χωρίς πρωινό ξύπνημα. Παράδεισος! Έπειτα σκέφτεσαι πως έχει η πραγματικότητα και το ρίχνεις πάλι στην κατάθλιψη.


Αποδοχή

Το τελευταίο και πιο δύσκολο μέρος του πρωινού ξυπνήματος. Τσεκάρεις για μια ακόμη φορά την ώρα στο κινητό σου και συνειδητοποιείς πως σου έμειναν ακόμα 20 λεπτά για να ετοιμαστείς και να φύγεις. Όσο και να μισείς το γεγονός ότι έχεις πρωινό μάθημα, πρέπει να σηκωθείς. Ξεφυσάς για μία ακόμη φορά και πετάγεσαι από το κρεβάτι λες και κάτι σε τσίμπησε, γιατί αν δεν το κάνεις μια και έξω, δεν παίζει να τα καταφέρεις. Είναι χάλια, το ξέρω, σε νιώθω, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα! Το αποδέχεσαι και ξεκινάς τη μέρα σου...

Δεν υπάρχουν σχόλια: