Ποιος θα πει στον Ντόιλ Γκάρντεν αλλά
και σε άλλα παιδιά και ενήλικες που βοηθήθηκαν από τα ζώα ότι με τον ερχομό του
καλοκαιριού πολλά από αυτά θα μείνουν στους δρόμους για να μπορέσουν οι
ιδιοκτήτες τους να πάνε διακοπές?
Ποιος θα αναλάβει να τους εξηγήσει
ότι υπάρχουν ¨συνάνθρωποι¨ που τα βασανίζουν και τα θανατώνουν επειδή
αρέσκονται στην βίαη και για άλλους διάφορους λόγους?
Είναι να ανησυχούμε σοβαρά για
εκείνον – παιδί η ενήλικα – που επιλέγει να βασανιστεί και να σκοτώσει ένα ζώο.
Οι γονείς που παρατηρούν τέτοιες ενδείξεις βίαιης συμπεριφοράς από τα παιδιά τους
χρειάζεται να αναζητήσουν τα βαθύτερα αίτια και να αντιμετωπίσουν άμεσα.
Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να
αγαπάει κανέναν!
Η αγάπη είναι υπόθεση
ψυχής και όχι καθήκοντος και εξαναγκασμού. Τα ζώα όμως χρειάζονται πρωτίστως το
ΣΕΒΑΣΜΟ μας καθώς δεν μπορούν να το διεκδικήσουν ούτε μπορούν να ασκήσουν τα
δικαιώματα τους για να προστατευτούν όπως οι άνθρωποι.
Επιπλέον, για τα παιδιά η παρουσία
ενός ζώου, είναι καθοριστική για την καλλιέργεια της συναισθηματικής τους
νοημοσύνης.
Για τους ηλικιωμένους και τους μοναχικούς
ανθρώπους, η ύπαρξη κατοικίδιου τους βοηθά να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα
και τις σκέψεις τους ευκολότερα
Οι απλόχεροι και ανιδιοτελής αγάπη
που μας δίνουν τα ζώα χαλαρώνει την ένταση της ψυχής και του σώματος και
ενισχύει της αυτοεκτίμηση.
Τα ζώα δεν κάνουν
διακρίσεις. Μας αγαπούν όπως και να είμαστε
Απόσπασμα από κείμενο της Κας
Κατερίνας Μιχαηλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου