Η χθεσινή μέρα με άφησε με έναν βραχνιασμένο λαιμό, με αδυναμία να κοιμηθώ πάνω από 5 ώρες, με οργή και με πείσμα. Αυτό που κάποτε ήταν προνόμιο των λίγων μετατράπηκε σε εμπειρία των πολλών. Η αστυνομική βία δηλαδή. Η πληρωμένη βία για συγκεκριμένους σκοπούς που ξεπερνούν τη λογική. Κάθε ένας από εμάς που κατεβήκαμε ειρηνικά στους δρόμους έχει να περιγράψει και μία ή περισσότερες ιστορίες-αποσπάσματα του ίδιου έργου. Αστυνομικοί να χτυπάνε ανυποψίαστους ή υποψιασμένους πολίτες, ενεργητικούς και παθητικούς διαδηλωτές, βίαιους και ειρηνικούς ανθρώπους.
Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα. Όταν έβλεπα να ρίχνουν χημικά πάνω μας χωρίς καμία αφορμή είχα μόλις πει στους διπλανούς μου, καθίστε, αφήστε τους να περάσουν, δεν κάνουμε τίποτα και δεν θα μας κάνουν τίποτα. Το κάψιμο στο δέρμα το νιώθω ακόμα, τα μάτια μου τσούζουν άμα ρίχνω νερό. Όταν ξαναβγήκα να διαδηλώσω ειρηνικά πριν να πέσει η νύχτα, πίστεψα πως θα εκτονώθηκαν τα ζώα με τις στολές, θα ηρεμούσαν και θα μας άφηναν να πάμε στο σύνταγμα, να τραγουδήσουμε, να συζητήσουμε, να γνωριστούμε και να βοηθήσουμε ανθρώπους που δεν ξέρουμε και παλεύουμε για κοινούς σκοπούς. Για Δημοκρατία και, εσχάτως, για Ελευθερία Λόγου και Κινήσεων.
Χτες δεν υπήρχε Ελευθερία στην Αθήνα. Χτες η κυβέρνηση με τους πληρωμένους (από τους φορολογούμενους) μπράβους της, απέκλεισε το κέντρο, απαγόρευσε την κυκλοφορία και χτύπησε με δύναμη το γκλομπ της σε κεφάλια δικαίων και αδίκων. Χτες χάθηκε κάθε έννοια κοινής λογικής για την οποία τόσο μανιασμένα διατείνονται οι μνημονιακοί πολιτικοί και δημοσιογραφίσκοι τύπου Μανδραβέλη (παλαβός είναι και φαίνεται) για να μας πείσουν να πούμε “ναι, μπορείτε να μας χτυπάτε όσο θέλετε και να σας λέμε κι ευχαριστώ, μπορούμε να δουλεύουμε τσάμπα και να λέμε κι ευχαριστώ”.
Χτες εκτός από όλα όσα έχουν ήδη δει το φως της δημοσιότητας σε βίντεο και φωτογραφίες, η κρατική καταστολή έφτασε μέχρι τις παρυφές του συμβόλου της Δημοκρατίας. Ανεγκέφαλοι υπάλληλοι με χακί και μπλε στολές, καταδίωκαν τον κόσμο από την Αμαλίας έως τους στύλους του Ολυμπίου Διός αλλά δεν σταμάτησαν εκεί. Ελπίζαμε ότι θα σεβαστούν τους ξένους τουρίστες και τους γονείς με τα παιδάκια τους που αμέριμνοι έτρωγαν στην Διονυσίου Αεροπαγίτου. Ούτε κι οι τουρίστες περίμεναν αυτό που θα συμβεί. Είχαν βγάλει τις κάμερες και γελούσαν και τραβούσαν βίντεο. Όμως ποιος έχασε το μυαλό του για να το βρει μπάτσος;
Συνέχισαν να απωθούν τον κόσμο όσο πιο μακριά γινόταν από το Σύνταγμα (γιατί αυτός ήταν ο σκοπός τους) και άρχισαν να ρίχνουν χημικά στο δρόμο, στα εστιατόρια και στις καφετέριες, κόσμος αλλόφρων έτρεχε, οι τουρίστες ούρλιαζαν, δυο κινέζες έκλαιγαν με αναφιλητά αλλά δεν τους έφτανε αυτό. Ξαφνικά ήρθε το “ιππικό”, μηχανές της Ομάδας Βίας της ΕΛΑΣ έκαναν την εμφάνισή τους και τρομοκρατούσαν κορνάροντας, κραδαίνοντας τα γκλομπ τους πάνω απ’ τα κεφάλια μας, πετούσαν τις μηχανές κάτω (μήπως αυτοί θα πληρώσουν τις ζημιές;) και χτυπούσαν όποιον έτρεχε να σωθεί, κλωτσούσαν κι έπαιρναν τις πέτρες που τους έριχναν οι πιο τολμηροί και πιο απηυδισμένοι, και τις πετούσαν στον απροστάτευτο κόσμο.
Μέσα σε δυο λεπτά είχαν σπείρει τον πανικό, εκεί, κάτω από την Ακρόπολη, είχαν πετάξει επιδεικτικά δύο δακρυγόνα ΜΕΣΑ στο Μετρό της Ακρόπολης όπου ο κόσμος έτρεχε να σωθεί από την καταστρεπτική μανία τους. Εμείς τους χειροκροτούσαμε και πάλι, όπως αξίζει μόνο σε ηλίθιους να κάνεις. Και κάποιος από τη σκυλοπαρέα τους φώναξε: “για να μάθετε ρε να μας βρίζετε και να μας χτυπάτε”, λες κι οι 500-1000 άνθρωποι που είχαν σαν όπλο μόνο τη φωνή τους, άλλο δεν είχαν να κάνουν παρά να χτυπούν γαϊδούρια χωρίς σαμάρι.
Ύστερα, έχοντας τελειώσει το καταστρεπτικό έργο τους αποχώρησαν για να χτυπήσουν αλλού, να κάνουν τους τσάμπα μάγκες με τις ασπίδες και τα χημικά τους. Τα μαγαζιά έκλειναν βιαστικά, οι τουρίστες έφευγαν τρέχοντας, εμείς αδυνατούσαμε να πιστεψουμε αυτό που συνέβη, στο σημείο που συνέβη.
Ξέρω, όλοι έχουν κάποια ακόμα ιστορία να διηγηθούν. Οι χιλιάδες του κόσμου που βρέθηκαν χθες στους δρόμους δεν ξεχνούν. Όταν θα έρθει η ώρα και θα έχουμε Ελευθερία και Δημοκρατία ξανά σε αυτή τη χώρα, οι πρώτοι που θα χάσουν τη δουλειά τους θα είναι αυτοί γιατί θα τους απολύσουμε. Μια Δημοκρατία πρέπει να προσλαμβάνει ανθρώπους που μπορούν να κάνουν τη δουλειά που τους αναθέτουν. Οι Σκύθες στον ίδιο τόπο πριν χιλιάδες χρόνια ηταν σκλάβοι, γιατί μόνο σκλάβοι αναλάμβαναν την αστυνόμευση, και μία από τις εργασίες τους ήταν να μαστιγώνουν όσους πολίτες ΔΕΝ είχαν πάει στην Εκκλησία του Δήμου. Σήμερα οι αντίστοιχοι Σκύθες μας μαστιγώνουν για να μην πάμε στη σημερινή Εκκλησία του Δήμου, στη λαϊκή Συνέλευση, στο Σύνταγμα και όπου αλλού χτυπά η καρδιά της Δημοκρατίας.
Δεν θα περάσει ο φασισμός.
Οι μέρες τους είναι μετρημένες.
molisxypnisa
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου