Στο βιβλίο <<Το δόγμα του Σοκ>>, η βραβευμένη καναδή δημοσιογράφος και επίτιμη διδάκτωρ πολιτικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο King College της Νέας Σκωτίας, Ναόμι Κλάιν, αποδεικνύει ότι η <<θεραπεία του σοκ>> που η CIA εφάρμοζε από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 βρίσκει άμεση εφαρμογή στις μεθόδους που προτείνει το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα για να φέρουν στον <<ίσιο δρόμο>> παραστρατημένες οικονομίες.
Ο επικεφαλής των πειραμάτων της CIA τη δεκαετία του ΄50, δόκτωρ Γιούεν Κάμερον, πίστευε ότι ο μοναδικός τρόπος για να διδάξει στους <<ασθενείς>> τους νέους, υγιείς τρόπους συμπεριφοράς ήταν να διεισδύει στο μυαλό τους και να σπάει τα παλιά παθολογικά νοητικά σχήματα. Αυτή η μαζική απώλεια όλων των αναμνήσεων ήταν η ουσία της θεραπείας για να ωθηθεί ο αθενής σε νέο στάδιο ανάπτυξης. Όταν με μια σειρά αλλεπάλληλων ηλεκτροσόκ είχε επιτευχθεί η <<πλήρης αποδόμηση>> της προσωπικότητας του κάθε αθενή, μπορούσε πλέον να αρχίσει η ψυχική καθοδήγηση.
Ο Μίλτον Φρίντμαν, συνιστούσε πως, όταν η οικονομία υπόκειται σε στρεβλώσεις, μόνο η πρόκληση οδυνηρών σοκ <<το πικρό φάρμακο>> όπως το ονόμαζε, μπορούσε να την επαναφέρει στην υγιή κατάσταση.
Οι ηγέτες είναι ελευθεροι να κάνουν ότι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσης, οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας.
Οι ιθύνοντες του ΔΝΤ υιοθέτησαν την θεωρία του σοκ, το 1996: οι άνθρωποι μπορεί να προβάλλουν αντίσταση σε τμηματικές αλλαγές, όπως π.χ στο ασφαλιστικό του Κου Γιαννίτση επί ΠΑΣΟΚ, αλλά αν συμβούν ταυτόχρονα δεκάδες αλλαγές προς κάθε κατεύθυνση, τότε εδραιώνεται ένα αίσθημα ματαιότητας και ο πληθυσμός περιέρχεται σε κατάσταση αδράνειας. Όπως ακριβώς στα πειράματα του Κάμερον, που οι <<ασθενείς>> μετά το ηλεκτροσόκ ήταν <<χαμένοι>>. Και, όπως είχαν πει το 2002 τραπεζίτες της Παγκόσμιας Τράπεζας, <<μπορεί το σοκ να θεωρείται δημοκρατική διαδικασία, αφού έχουν προηγηθεί εκλογές, ασχέτως αν αγνοείται μετά η βούληση του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου