Περπατούσε γρήγορα στο διάδρομο και τα τακούνια της ακούγονταν σαν πυροβολισμοί। Είχε αργήσει κιόλας 5 λεπτά στο ραντεβού με τον ορθοπεδικό. Μια εξέταση ρουτίνας ήταν αλλά ήθελε να είναι στην ώρα της. Μπήκε στον προθάλαμο. Η πόρτα του ιατρείου ήταν κλειστή κι ένας ακόμα κύριος καθόταν στην πολυθρόνα στο μικρό χώρο αναμονής.
- Ουφ, ευτυχώς πρόλαβα, σκέφτηκε.
Το βήμα της έγινε πιο αργό. Είπε ένα τυπικό «Χαίρεται» και προχώρησε στο βάθος της αίθουσας κι έκατσε. Με την άκρη του ματιού της έριχνε περιφρονητικές ματιές στον κύριο που περίμενε υπομονετικά. Ήταν χοντρός. Πολύ χοντρός. Σαν βράχος αραγμένος. Η κοιλιά του κρεμόταν πάνω από το γκρι κακόγουστο κοντό παντελόνι του. Είχε την εντύπωση ότι αν σήκωνε τη μαύρη μπλούζα που την κρατούσε αυτή θα ξεγλιστρούσε και θα άγγιζε το πάτωμα.
Τα πόδια του ήταν χοντρά σαν πάσσαλοι. Άσπρα και τριχωτά. Τα χέρια του κρέμονταν αδέξια. Δεν ήταν καθόλου όμορφος, φορούσε γυαλιά και τα μαλλιά του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν. Ήταν ένας άντρας γύρω στα 35.
Εκείνη κόντευε τα 40. Ήταν ντυμένη με ένα πολύ κομψό ροζ φόρεμα. Το πρόσωπό της διακριτικά μακιγιαρισμένο, τα μαλλιά της χτενισμένα προσεκτικά από τα ευέλικτα χέρια του κομμωτή της. Η αυτοπεποίθηση της κτυπούσε κόκκινο. Είχε μια κουραστική μέρα αλλά αυτό δεν αντικατοπτριζόταν καθόλου στην εμφάνισή της. Μόνο στις σκέψεις της. Αρνητικές σκέψεις βομβάρδιζαν το μυαλό της κι ένιωθε το συναίσθημα της μοναξιάς να τη ζώνει. Τον κοίταζε κάθε τόσο και σε κάποια στιγμή σκέφτηκε ότι το πιο πιθανόν να ήταν κι αυτός μόνος. Αλήθεια, ποια θα ήθελε να είναι μαζί με ένα τόσο χοντρό κι άχαρο άντρα;
- Γιατί δεν κάνει κάτι για το χάλι του, σκέφτηκε.
Κτύπησε το κινητό του.
- Έλα αγάπη μου. Ναι μωρό μου... περιμένω ακόμα. Υπάρχει καθυστέρηση...
Η φωνή του αντήχησε γλυκά στα αυτιά της. Μιλούσε τόσο τρυφερά. Ακουγόταν τόσο ερωτευμένος.
- Ναι όμορφη μου, θα τα πούμε μετά.
Οι σκέψεις μέσα στο μυαλό της συγκρούονταν.
- Θα τα έχει με καμιά χοντρή, σκέφτηκε τελικά, για να δώσει τέρμα στη διαμάχη που γινόταν στο μυαλό της.
Δεν πέρασαν δυο λεπτά και το κινητό του ακούστηκε και πάλι.
- Ναι αγάπη μου, ναι, ναι, βοήθησε αν θες τον Γιωργάκη στο πρόβλημα που είχε στα μαθηματικά και θα είμαι κοντά σας σε λίγο. Εντάξει άγγελέ μου.
Η εικόνα μέσα στο μυαλό της είχε αλλάξει. Η ευγένεια του, η καλοσύνη και η τρυφεράδα του ξεχύνονται από μέσα του. Σαν να είχε εκείνος μόλις φιλήσει μια νεράιδα και τα μάγια της τον μεταμόρφωσαν σε πρίγκιπα.
Η πόρτα του γιατρού άνοιξε। Ο χοντρός σηκώθηκε αργά και κύλισε μέσα στο γραφείο του γιατρού.
zortal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου