ΠΑΛΙΟ..........ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ!!!!!!

   «Η ζωή αντιγράφει την τέχνη ή το αντίστροφο?» Αρκετές φορές εμφανίζονται περιπτώσεις που βαρύνουν την πλάστιγγα προς τη μιά ή την άλλη πλευρά.Μία από αυτές θα διαβάσετε σήμερα. Πρόκειται για μιά δήλωση ατυχήματος που υπεβλήθη από τον τραυματισθέντα στο Τζάννειο Νοσοκομείο Πειραιώς. Τηρούνται επακριβώς η σύνταξη και η ορθογραφία του πρωτοτύπου.

ΔΗΛΩΣΗ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ

Είμαι ένας επαγγελματίας οικοδώμος. Τη μέρα του ατυχήματος δούλευα στη σκεπή μιας εξαόροφης οικοδομής.

Οταν τέλεψα τη δουλειά μου, είδα ότι μου περσέψανε κοντά στα 250 κιλά τούβλα, πάνω-κάτω. Αντί όμως να τα κατεβάσω από τη σκεπή με τα χέρια και από τη σκάλα και να με σαπίσει το ανεβοκατέβασμα, είπα να τα βάλω  σένα βαρέλι και να τα κατεβάσω με την τροχαλία που είχε πει ο μάστορας να βάλουμε από τα πριν στη σκεπή.

Σπρώχνω λοιπόν το βαρέλι στο κενό και το γεμάω με τα 250 κιλά τούβλα πάνω –κάτω και κατεβαίνω στο δρόμο.Λύνω το σκοινί που κράταγε το βαρέλι και το κρατάω γερά για να κατεβάσω τα τούβλα σιγά-σιγά μη σπάσουνε και τα πληρώσω από την τσέπη μου.

Οπως έγραψα και πιο πριν στο χαρτί που μου δώκατε ζυγίζω 55 κιλά αλλά είμαι γερός και τα χέρια μου σφίγγουνε σα τανάλιες, τόσα χρόνια στις οικοδομές. Αλλά παρόλαφτά μόλις έλυσα το σκοινί ξαφνιάστηκα απόνα δυνατό τράνταγμα, τάχασα και κόλησε το μυαλό μου και ξέχασα να αμολύσω το σκοινί. Οπως καταλαβαίνετε ακόμα και άμα δεν έχετε δουλέψει σε οικοδομές απογιώθηκα προς τα πάνω και άρχισα να ανεβαίνω γρήγορα, παράλληλα με την οικοδομή.

Στο τρίτο πάτωμα πάνω-κάτω τρακάρησα με το βαρέλι με τα τούβλα που κατέβαινε πιο γρήγορα απόσο εγώ ανέβαινα. Αυτός ο τράκος  εξηγάει τα κατάγματα του κρανίου μου και στην ομοπλάτη μου.

Αφού τράκαρα με το βαρέλι που κατέβαινε συνέχιζα να ανεβαίνω αλλά πιο σιγά και έφτασα μέχρι πάνω στην κορφή της οικοδομής και τα δάκτυλα του δεξιού μου του χεριού που είχα πιάσει το σκοινί χωθήκανε μέσα στην τροχαλία.

Δεν λέω μουρλάθηκα από τον πόνο αλλά είχα καταλάβει τι είχε γίνει και παρά που πόναγα δεν άφησα το σκοινί μη τυχόν και γκρεμιστώ από εκεί ψηλά.

Εκείνη όμως τη στιγμή που κατάλαβα τι είχε γίνει ,το βαρέλι συγκρούστηκε με το πεζοδρόμιο κάτω στο δρόμο που είχε φτάσει και του φεύγει ο πάτος. Χύνονται στο δρόμο τα τούβλα και το βαρέλι που άδειασε δεν ζύγιζε πάνω από 25 κιλά με τίποτα.

Οπως καταλαβαίνετε ακόμα και άμα δεν έχετε δουλέψει σε οικοδομές , εγώ που δεν είχα αφήσει ακόμη καθόλου το σκοινί άρχισα να κατεβαίνω τώρα γρήγορα προς τα κάτω αλλά παράλληλα με την οικοδομή.

Στο τρίτο πάτωμα πάνω-κάτω ξανατρακέρνω με το βαρέλι που ανέβαινε γρήγορα. Αυτός ο δεύτερος τράκος εξηγάει τα κατάγματα στους αστραγάλους και όλα τα χτυπήματα που έχω στα πόδια.

Βέβαια ο δεύτερος τράκος είχε και ένα καλό αφού με φρενάρησε λίγο και έτσι δεν έπεσα με φόρα πάνω στο σωρό με τα τούβλα που είχανε χυθεί στο πεζοδρόμιο και να πάθαινα καμμιά ζημιά.

Με λύπη μου σας πληροφορώ ότι μετά ξαπλωμένος κατάχαμα πάνω στα τούβλα και ακουνητοποιημένος από τον πόνο κοιτώντας το άδειο βαρέλι έξι πατώματα πάνω από το κεφάλι μου λιποθυμάω και αμολάω το σκοινί.

Μετά δεν θυμάμαι τίποτα μέχρι που είδα τον κύριο γιατρό!