Δυστυχώς επτωχεύσαμεν

Αγαπητοί μου αναγνώστες γκουκλάρωντας σήμερα ανακάλυψα ότι η ρήση " η Ιστορία επαναλαμβάνεται " δεν είναι ένας αστικός μύθος αλλά η παγερή πραγματικότητα
Το καλοκαίρι του 1843, Εκει που η ζέστη χτυπούσε κόκκινο  η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε πάρει η χώρα.

Δάνεια τα οποία θα έπρεπε να πάνε σε υποδομές αλλά αν αυτού σπαταλήθηκαν στους εμφυλίους της επανάσταση και τα "έφαγαν" οι Βαβαροί βασιλιάδες "τι πρωτότυπο κάποιοι τα έφαγαν "

Οι τόκοι που θα έπρεπε να καταβάλει το Ελληνικό κράτος στης Ευρωπαϊκές δυνάμεις και την Ρωσία ήταν το αστρονομικό πόσο των 7 εκατομμυρίων δραχμών όταν τα τότε έσοδα του Ελληνικού κράτους ήταν 14 εκατομμύρια ,δηλαδή έδινε τότε η Ελλάδα τα μισά έσοδα της για τη εξυπηρέτηση του χρέους
πράγμα που σήμαινε με τα μισά έσοδα του το κράτος δεν μπορούσε να στηρίξει αυτό που σήμερα ακούγεται σαν προεκλογική ατραξιόν των κομμάτων δηλαδή την ανάπτυξη  δεν μπορύσαν δηλαδή να γίνουν υποδομές στο νεοσύστατο τότε Ελληνικό κράτος 



Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία δεν απέδωσαν ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα για την δόση
Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις,
ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά.
(Βρε κοίτα κάτι συμπτώσεις...)

 Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία)
κάνουν μια διάσκεψη στο Λονδίνο για το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο.
Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του.
Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (να το και το deja vu), σύμφωνα με το οποίο
η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθούν στους δανειστές της.
(Αυτό σίγουρα κάτι σας θυμίζει;)
  
Για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα,
οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα
και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται.
(Ε όχι, δεν γίνεται, πλάκα μας κάνουν...)
Για να μην τα πολυλογώ, σας αναφέρω τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου.
Κάθε ομοιότητα με την εποχή μας, είναι εντελώς τυχαία και πέραν των προθέσεων του ιστορικού που τα κατέγραψε:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. (Αυτό το 20% απο τότε τους άρεσε ο αριθμός αυτός φαίνετε...)
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες. (Αυτό δεν μας εχεί συμβεί today άλλα που θα πάει θα μας το σερβίρουν και αυτό φοβούμε ...)
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ένστολων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια..
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. 
 5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου.(ΦΠΑ δεν είχε τότε...)
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. (Αυτό δεν μπορεί κάτι σας θυμίζει )
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους.
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. 
 9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. 
 10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. (ερχόμαστε δεύτεροι...)
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού. (αθάνατη Ελλάδα...)

  Δηλαδή είναι σοκαρίστικο το πόσο όμοια σε σημεία είναι τότε μνημόνιο με το σημερινό ξαναφορεμένο και πάντα κερνά πείνα εξαθλίωση και πόνο και τι κατάφεραν με αυτό ;
ο μέσος Έλληνας πολίτης έφτασε  πραγματικά σε σημείο εξαθλίωσης
οι μεγάλες δυνάμεις πήραν μέρος των χρημάτων τους  η Ελλάδα δεν ξεπέρασε ουσιαστικά πότε τα δεινά του μνημονίου με αποτέλεσμα


  φαλήρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια,

με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη, το 1893.