Δεύτερη ζωή δεν έχει...
`Ενας εκπληκτικός, πολύ αληθινός στίχος του Οδυσσέα Ελύτη. Αλήθεια, σε πόσους από εμάς έχει περάσει από το μυαλό αυτή η σκέψη;
Ο κορυφαίος ποιητής, στο "Παράπονο" αναφέρεται σε κάποιον που για κάποιους λόγους, έζησε μια ζωή χωρίς όμως ποτέ να την αγαπήσει, να τη χαρεί και να συμβαδίζει με την προσωπικότητα του.
Δέχτηκε παθητικά να ζήσει κάτι που δεν του ταίριαζε και που δεν ήταν ποτέ ο εαυτός του.
Μια ζωή ξένη, φορτική, κενή και ανούσια που του προκαλεί αισθήματα πίκρας και απογοήτευσης. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να φτάνεις σε κάποιο σημείο της ζωής σου και να συνειδητοποιείς ότι η ζωή που έζησες δεν σου ταίριαζε...Ίσως τότε να είναι αργά γιατί πολύ απλά..."δεύτερη ζωή δεν έχει".
Η ζωή μας είναι μόνο μία και πρόκειται για ένα θέατρο που έχουμε την ευκαιρία να το παίξουμε μόνο μία φορά χωρίς δοκιμή, χωρίς πρόβα. Είναι μια διαρκής πρεμιέρα και κάθε μέρα πρέπει να την ευγνωμονούμε για όλα όσα μας έδωσε. Ακόμα και για τα δυσκολίες, γιατί μέσα από αυτές γνωρίζουμε καλύτερα τις δυνατότητές μας, τον εαυτό μας κι εκτιμάμε περισσότερο τις μικρές χαρές της καθημερινότητας.
Kι αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια...
Το παράπονο, μελοποίησε εκπληκτικά ο Δημήτρης Παπαδημητρίου κι ερμήνευσε ιδανικά η Ελευθερία Αρβανιτάκη...
Στην περίπτωση του μεγάλου Ελύτη, τί κι αν δεν υπάρχει δεύτερη ζωή... Εκείνος είναι από τους τυχερούς που θα ζουν για πάντα μέσα από τα ανεπανάληπτα ποιήματα του...
Το παράπονο
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι΄ αλλού γι΄ αλλού ξεκίνησα.
Στ΄ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ΄ ομολογώ.
Σαν να `μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα `ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.
(Τα ρω του έρωτα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου