Στην Αλβανία, διπλωμάτες και πολιτικό σύστημα, έχουν μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας.
Αντιλαμβάνονται τον κόσμο σαν να μην κατέρρευσε ποτέ ο κομμουνισμός, σαν να μην τελείωσε εκείνος ο Ψυχρός Πόλεμος.
Στη στρεβλή τους εικόνα κυριαρχούν δύο μπαμπούλες: Η Ελλάδα στον νότο και η Σερβία στον βορρά.
Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί μετανάστες βρήκαν σε αυτή εργασία και χόρτασαν τη μαύρη πείνα τους, μεγάλωσαν και μόρφωσαν τα παιδιά τους σε ένα ασφαλές και πολιτισμένο τόπο, η ίδια η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη επενδύτρια χώρα στην Αλβανία, συνεχίζουν και διαδίδουν την ελληνοφοβία.
Γιατί άραγε; Είναι γραμμή που τους επιβάλλεται από τουρκικά κέντρα; Είναι ιδεοληψία; Είναι ψύχωση; Ή μήπως είναι κομπλεξισμός;
Την ίδια ώρα, όταν αναφέρονται στη μικρή, πάμφτωχη χώρα τους, που δεν έχει στρατό, δεν έχει αεροπλάνα, δεν έχει τανκς, δεν έχει στον ήλιο μοίρα και οι κάτοικοί της αναζητούν τρόπους να την εγκαταλείψουν, να φύγουν να πάνε μετανάστες σε κάποιον πολιτισμένο τόπο, όταν αναφέρονται λοιπόν σε αυτή τη δυστυχισμένη λωρίδα γης που η μόνη οικονομία προέρχεται από τα ναρκωτικά και άλλες εγκληματικές δραστηριότητες, κάνουν σαν ποντίκια που βρυχώνται.
Τι είναι πάλι τούτη η μεγαλομανία; Είναι ιδεοληψία; Είναι ψύχωση; Ή μήπως είναι κομπλεξισμός;
Ή μήπως όπως θα έλεγε κανείς, «η Αλβανία χρειάζεται ένα καλό μάθημα για να στρώσει χαρακτήρα και να μάθει το μπόι της».
Μα πόσα άλλα μαθήματα να χρειάζεται; Όσα ραπίσματα κι εάν υπέστη, διπλωμάτες και πολιτικό σύστημα, δεν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Αρνούνται την πραγματικότητα.
Αρνούνται ότι είναι οι φτωχοί και εξαθλιωμένοι έμποροι ναρκωτικών των Βαλκανίων. Αρνούνται ότι η Ελλάδα είναι η ηγέτιδα δύναμη της περιοχής.
Αρνούνται να ακούσουν ακόμα κι αυτά τα λόγια και τις διακηρύξεις των ίδιων των Αμερικανών.
Κλεισμένοι στον «χοτζικό» τους μικρόκοσμο «μετριόνται» συνεχώς στο ανάστημά τους με την Ελλάδα, όχι για καλό, όχι για να προοδεύσουν, αλλά για να κάνουν το κακό.
Για να ικανοποιήσουν κάποιον κομπλεξισμό. Τι καταφέρνουν; Αντί για εταίρος στη συνανάπτυξη της περιοχής, καθίστανται εστία γεωπολιτικής αστάθειας.
Καθίστανται πρόβλημα άλυτο για τον δυτικό κόσμο.
Χαρακτηριστικό είναι άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα Γκαζέττα Σκιπτάρε του Αλβανού διπλωμάτη Γιώργη Κότε.
Διαβάζοντας το κανείς συγκλονίζεται από τη ματαιοδοξία των ανθρώπων.
Από το πώς είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τις γεωπολιτικές εξελίξεις κοιτώντας μέσα από την κλειδαρότρυπα τους.
Η εποχή που την Αλβανία τη βλέπαμε ως ένα γραφικό ανέκδοτο πρέπει να τελειώσει.
Η χώρα αυτή έχει σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα που το μεταφέρει στους ανθρώπους της και δηλητηριάζει τις σχέσεις των λαών στην περιοχή.
Διαβάστε τι έγραψε ο Γιώργης Κότες για να καταλάβετε:
Τον Δεκέμβριο είχαμε τέσσερις σημαντικές στιγμές για την ελληνική πολιτική και την ελληνική διπλωματία, σε ευρωατλαντικό και περιφερειακό επίπεδο, γράφει ο Αλβανός διπλωμάτης.
Η πρώτη πρωτοβουλία ήταν η συνάντηση του ΑΝΥΠΕΞ κ. Κατρούγκαλου στις ΗΠΑ με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ κ. Πομπέο και η υπογραφή του διμερούς ντοκουμέντου «Στρατηγικού διαλόγου», που στηρίζεται σε πέντε πυλώνες: περιφερειακή συνεργασία, ασφάλεια και άμυνα, πάταξη της τρομοκρατίας, ενέργεια και επενδύσεις καθώς και οι ανθρώπινες επαφές.
Το ντοκουμέντο αυτό, μολονότι δεν αποτελεί μια ιστορική πρωτοβουλία, αποτελεί μια ποιοτική καμπή στην ελληνική πολιτική και την ελληνική διπλωματία, συνέπεια και της νέας γεωπολιτικής κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, στη Βαλκανική, την Ευρώπη και ευρύτερα, τις ρωγμές στις σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας, του ανερχόμενου ρόλου της Ρωσίας και Τουρκίας, της διεθνούς υποστήριξης της Συμφωνίας των Πρεσπών κ.α.
Η διαφορά είναι ότι ενώ πριν 15 χρόνια, η Ελλάδα διεκδικούσε να καταστεί η «κινητήρια δύναμη» της περιοχής, σήμερα διεκδικεί τον ρόλο του «περιφερειακού σταθεροποιητή».
Η δεύτερη πρωτοβουλία ήταν η επίσκεψη που πραγματοποίησε στις 19 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες ο Πρόεδρος κ. Παυλόπουλος, η οποία ήταν η πρώτη Έλληνα Προέδρου από το 1981.
Στη διάρκεια της επίσκεψης, διαπιστώθηκε ένα πολύ φιλικό κλίμα, με τον κ. Παυλόπουλο να πλέκει τα εγκώμια στον Πρόεδρο Γιουνκέρ και τον Επίτροπο κ. Αβραμόπουλο να πλέκει εγκώμια στους δύο Προέδρους.
Ο κ. Παυλόπουλος έδωσε έμφαση στο σεβασμό του διεθνούς δικαίου και της ιστορίας για τις υποψήφιες προς ένταξη χώρες, ενώ ο κ. Γιουνκέρ έδωσε έμφαση στην ανάγκη επίλυσης των διμερών προβλημάτων, πριν οι υποψήφιες χώρες γίνουν ενταχθούν στην Ε.Ε.
Τρίτη πρωτοβουλία ήταν η τετραμερής του Βελιγραδίου μεταξύ Σερβίας, Ελλάδος, Ρουμανίας και Βουλγαρίας, όμιλος που θεωρείται ως αντίβαρο των ομίλων του Βίσεγκραντ, του Benelux, των βόρειων χωρών κ.α.
Η Ελλάδα, μέσω της πρωτοβουλίας αυτής επιδιώκει να επεκτείνει την πολιτική της επιρροή εντός της Ε.Ε, λόγω και των ανησυχιών που προκαλούν στην Αθήνα η πρόσφατη προσέγγιση ΗΠΑ-Τουρκίας μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία κ.α.
Ως τέταρτη πρωτοβουλία μπορεί να θεωρηθούν οι προσπάθειες τόσο της κυβέρνησης όσο και της Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, να εξασφαλίσουν όσο περισσότερες θέσεις-κλειδιά στους κυριότερους ευρωπαϊκούς θεσμούς μετά τις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε στο ρόλο του Επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου, του Εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Σχοινά και της συζύγου του, στις συμμαχίες της Ν.Δ με δεξιά ευρωπαϊκά κόμματα, ειδικά της Γερμανίας, αλλά και στις προσπάθειές του κ. Τσίπρα να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρώο αριστερό κόμμα.
Από τη διπλωματική μου εμπειρία –συνεχίζει ο Αλβανός διπλωμάτης– γνωρίζω ότι η αλβανική διπλωματία αλλά και του Κοσόβου, παρακολουθεί με προσοχή τις ελληνικές αυτές πρωτοβουλίες, κάνει τις απαιτούμενες αξιολογήσεις και εξάγει διδάγματα, ειδικά τώρα, που η Αλβανία ζητά ημερομηνία έναρξης των διαπραγματεύσεων.
Στις σημερινές συνθήκες, ίσως χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι με ανερχόμενες ελληνικές πιέσεις, για τις οποίες η ελληνική πλευρά βρίσκει ή στήνει πολύ εύκολα αφορμές.
Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για το Κόσσοβο, όπου αναμένονται πιο δυναμικές ελληνικές τοποθετήσεις σε βάρος του.
Αυτό προανήγγειλε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας από το Βελιγράδι στις 21 Δεκεμβρίου, όπου κατηγόρησε το Κόσοβο πως ρίχνει λάδι στη φωτιά και επανέλαβε την υποστήριξη προς τη Σερβία ως στρατηγικό σύμμαχο.
Για την Αλβανία, όχι μόνο δεν είπε ούτε έναν καλό λόγο, αλλά έμμεσα απείλησε την Αλβανία με συνέπειες για «μη σεβασμό των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας»!
Ένας άλλος παράγοντας που υποχρεώνει την Αλβανία να είναι συνετή και ρεαλιστική, είναι η Συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες, η οποία, για την Αλβανία πιο πολύ, θα είναι «Δαμόκλειος σπάθη».
Στις σχέσεις με την Ελλάδα, η αλβανική διπλωματία έχει περιθώρια να εκμεταλλευτεί τις νέες πολιτικές συγκυρίες, ειδικά τις σχέσεις της Αλβανίας με τις ΗΠΑ και την Τουρκία ως στρατηγικοί μας σύμμαχοι, με τον τρόπο αυτό, θα αποφύγουμε να είμαστε θύμα παραχωρήσεων χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.
Τέλος, στις νέες συνθήκες, οι οποίες είναι πιο ευνοϊκές για την ελληνική πλευρά, στόχος της αλβανικής πλευράς θα πρέπει να είναι η αποφυγή αντιπαραθέσεων για στενά συμφέροντα, και η καταβολή μέγιστων προσπαθειών για κατανόηση, δημιουργία εμπιστοσύνης και προώθησης του διαλόγου, χωρίς όμως να μείνουμε σκλάβοι του, καταλήγει ο Γιώργης Κότες.
tribune.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου