«Κάθε ελάχιστη αύξηση της θερμοκρασίας έχει σημασία, ειδικά εφόσον η αύξηση κατά 1,5 βαθμούς Κελσίου ή παραπάνω αυξάνει τον κίνδυνο που έχει να κάνει με μακροπρόθεσμες ή μη αναστρέψιμες αλλαγές, όπως η απώλεια κάποιων οικοσυστημάτων» σημειώνει στην ανακοίνωση ο Χανς Ότο Πόρτνερ, ο οποίος ηγείται μιας εκ των ομάδων εργασίας του IPCC.
Τo IPCC συναντήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα στην Ιντσόν της Νότιας Κορέας για να ολοκληρώσει την αναφορά, που προετοιμάστηκε κατόπιν αιτήματος κυβερνήσεων το 2015, για να αξιολογήσει τη βιωσιμότητα και τη σημασία του περιορισμού της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου. Η αναφορά αυτή θεωρείται ως ο κύριος επιστημονικός οδηγός για κυβερνητικούς διαμορφωτές πολιτικής ως προς την εφαρμογή της Συμφωνίας του Παρισιού του 2015 στη Συνδιάσκεψη για την Κλιματική Αλλαγή στην Πολωνία τον Δεκέμβριο.
Για να επιτευχθεί ο στόχος του 1,5%, οι συνολικές ανθρωπογενείς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα έπρεπε να πέσουν περίπου κατά 45% ως το 2030 από τα επίπεδα του 2010.
Σύμφωνα με την αναφορά, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα έπρεπε να προμηθεύουν το 70%-85% του ηλεκτρισμού ως το 2050 για την παραμονή εντός του ορίου των 1,5 βαθμών Κελσίου, εν συγκρίσει με το 25% όπου βρίσκονται σήμερα. Μέσω της χρήσης τεχνολογίας CCS («αιχμαλωσίας» και αποθήκευσης άνθρακα), το ποσοστό της ενέργειας από αέριο θα έπρεπε να πέσει στο 8% και αυτής από άνθρακα κάτω από 2%. Δεν υπάρχει αναφορά στο πετρέλαιο. Εάν η μέση παγκόσμια θερμοκρασία υπερβεί προσωρινά την αύξηση κατά 1,5%, επιπλέον τεχνικές απομάκρυνσης άνθρακα θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για να επανέλθουν στη σωστή «τροχιά» τα πράγματα ως το 2100.
leolintang via Getty Images
Ωστόσο, σύμφωνα με την αναφορά, η αποτελεσματικότητα των μέτρων, όπως η φύτευση δασών, η χρήση βιοενέργειας ή η «αιχμαλωσία» και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα δεν έχει αποδειχτεί ότι λειτουργούν σε μεγάλη κλίμακα, και εκτιμάται πως υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι. Ωστόσο, η αποτυχία επίτευξης του στόχου θα επέφερε δραματικές αλλαγές στον κόσμο: Το χαμηλότερο επίπεδο θα σήμαινε ότι ο Αρκτικός Ωκεανός θα έμενε ελεύθερος από θαλάσσιους πάγους το καλοκαίρι μόνο μία φορά τον αιώνα, όχι τουλάχιστον μια φορά τη δεκαετία, όπως προβλέπεται με βάση το υψηλότερο επίπεδο. Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θα μειώνονταν κατά 70%- 90% (πάλι εξαιρετικά υψηλό ποσοστό) αντί να εξαλειφθούν πλήρως, με βάση το υψηλότερο επίπεδο. Ακόμη, στο σενάριο των 2 βαθμών Κελσίου, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα ήταν στα 10 εκατοστά: Ενδεικτικά, εάν επιτευχθεί ο στόχος των 1,5 βαθμών, θεωρείται πως 10 εκατ. λιγότεροι άνθρωποι θα κινδυνεύουν από πλημμύρες.
«Η αναφορά δείχνει πως μας απομένει μόνο μια πολύ μικρή ευκαιρία για να αποφύγουμε αδιανόητη βλάβη στο κλιματικό σύστημα, το οποίο υποστηρίζει τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε» είπε ο Αμτζάντ Αμπντουλά, μέλος του IPCC και επικεφαλής διαπραγματευτής για μια συμμαχία μικρών νησιωτικών κρατών που διατρέχουν κίνδυνο πλημμυρών καθώς το επίπεδο της στάθμης της θάλασσας αυξάνεται.
Συνοπτικά, σύμφωνα με την 728 σελίδων αναφορά, τα πράγματα ως έχουν αυτή τη στιγμή οδεύουν προς αύξηση της τάξης των τριών βαθμών Κελσίου, και οι επιπτώσεις θα ήταν δραματικές. Ως προς το κόστος, για να περιοριστεί η αύξηση στους 1,5 βαθμούς, θα χρειάζονταν «ετήσιες μέσες επενδύσεις στο σύστημα ενέργειας περίπου 2,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων» μεταξύ 2016 και 2035.
huffingtonpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου