Τoυ Κώστα Ράπτη
«Όλοι πρέπει να ξέρουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν είναι χώρος όπου μπορεί να στριμωχθεί η Τουρκία. Ως το κράτος με τις μεγαλύτερες ακτές, δεν θα επιτρέψουμε τη στάση ορισμένων χωρών να θεωρούν ότι στα διεθνή ύδατα ισχύει ο δικός τους λόγος» διεμήνυσε κατά την συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN Turk ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, περιγράφοντας εκ πρώτης όψεως στην αντιπαράθεση της χώρας του με το Ισραήλ.
Ωστόσο, οι παρατηρήσεις του είναι πολλαπλής αναγνώσεως και με πολλαπλούς αποδέκτες – συνδέονται δε απολύτως με όσα έχει κατά καιρούς αναφέρει στα ακαδημαϊκά του συγγράμματα για την Τουρκία ως «γεωγραφικώς μειονεκτούν» κράτος, το οποίο παρεμποδίζεται να «ασκήσει πλήρως τα κυριαρχικά του δικαιώματα».
Το ατύχημα της Γεωγραφίας (ή μάλλον, της Ιστορίας) που στέκει ανάμεσα στην Τουρκία και την «φυσική» προβολή της ισχύος της στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι βέβαια άλλο από την ύπαρξη της Κύπρου και των νησιών του Αιγαίου. Έτσι, όταν ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας προειδοποιεί τα άλλα κράτη ότι «δεν μπορούν να προβαίνουν σε μονομερείς επεμβάσεις σε χώρους πέραν των χωρικών τους υδάτων», δεν έχει κατά νου μόνο την επέμβαση των ισραηλινών κομάντος στο τουρκικό πλοίο Mavi Marmara, ενώ αυτό βρισκόταν στα διεθνή ύδατα, αλλά βεβαίως και το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προβαίνει σε γεωτρήσεις στη Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη (καθώς για την Άγκυρα πρόκειται ούτως ή άλλως για μία «μη νομιμοποιημένη οντότητα» που ή θα μοιρασθεί τον φυσικό της πλούτο με τους Τουρκοκύπριους σε ένα νέο ομοσπονδιακό μόρφωμα ή θα δικαιολογήσει εξ αντανακλάσεως διχοτομικές κινήσεις νομιμοποίησης του ψευδοκράτους), αλλά και την ελευθερία της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου να αναθέτει έρευνες σε περιοχές νοτίως του Καστελλόριζου – θεωρώντας ότι το νησί δεν έχει άλλη δικαιοδοσία πέραν των χωρικών του υδάτων.
Με αυτή την έννοια, η απόφαση της Άγκυρας να εντάξει, με τη βοήθεια των νορβηγικών ερευνητικών σκαφών, και την Αθήνα στο «κάδρο» της αντιπαράθεσης δεν αποτελεί μόνο χρήσιμο «αντιπερισπασμό» στο «μέτωπο» που ήδη έχει ανοίξει με την έναρξη γεωτρήσεων στο Οικόπεδο Αφροδίτη της ΑΟΖ Κύπρου (και στο οποίο η Τουρκία θα χρειασθεί να επιδείξει, λόγω και της ισραηλινής εμπλοκής, μεγαλύτερη «σωφροσύνη» από αυτήν για την οποία προϊδεάζουν οι ρητορικές της εξάρσεις), αλλά και το ξεδίπλωμα μιας ευρύτερης στρατηγικής με μακρά ιστορία.
Συνιστά επίσης διαπραγματευτικό χαρτί που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί έναντι της υπερατλαντικής υπερδύναμης, εκβιάζοντας την «κατευναστική» παρέμβασή της, σε μια στιγμή κατά την οποία η ατζέντα Άγκυρας-Ουάσιγκτον είναι βαρυφορτωμένη με τα θέματα που ανοίγει συνολικά η «αραβική άνοιξη» και ειδικά η προοπτική αμερικανικής απεμπλοκής από το Ιράκ.
Ωστόσο, η επιλογή της κυπριακής κυβέρνησης να επισπεύσει την έναρξη των γεωτρήσεων, επιλέγοντας τη χρονική σύμπτωση με την σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, τόπο διεξαγωγής κρίσιμων διμερών και πολυμερών συναντήσεων, ρίχνει στις απειλές της Άγκυρας άπλετο και διόλου κολακευτικό φωτισμό.
capital
«Όλοι πρέπει να ξέρουν ότι η Ανατολική Μεσόγειος δεν είναι χώρος όπου μπορεί να στριμωχθεί η Τουρκία. Ως το κράτος με τις μεγαλύτερες ακτές, δεν θα επιτρέψουμε τη στάση ορισμένων χωρών να θεωρούν ότι στα διεθνή ύδατα ισχύει ο δικός τους λόγος» διεμήνυσε κατά την συνέντευξη που παραχώρησε στο CNN Turk ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, περιγράφοντας εκ πρώτης όψεως στην αντιπαράθεση της χώρας του με το Ισραήλ.
Ωστόσο, οι παρατηρήσεις του είναι πολλαπλής αναγνώσεως και με πολλαπλούς αποδέκτες – συνδέονται δε απολύτως με όσα έχει κατά καιρούς αναφέρει στα ακαδημαϊκά του συγγράμματα για την Τουρκία ως «γεωγραφικώς μειονεκτούν» κράτος, το οποίο παρεμποδίζεται να «ασκήσει πλήρως τα κυριαρχικά του δικαιώματα».
Το ατύχημα της Γεωγραφίας (ή μάλλον, της Ιστορίας) που στέκει ανάμεσα στην Τουρκία και την «φυσική» προβολή της ισχύος της στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι βέβαια άλλο από την ύπαρξη της Κύπρου και των νησιών του Αιγαίου. Έτσι, όταν ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας προειδοποιεί τα άλλα κράτη ότι «δεν μπορούν να προβαίνουν σε μονομερείς επεμβάσεις σε χώρους πέραν των χωρικών τους υδάτων», δεν έχει κατά νου μόνο την επέμβαση των ισραηλινών κομάντος στο τουρκικό πλοίο Mavi Marmara, ενώ αυτό βρισκόταν στα διεθνή ύδατα, αλλά βεβαίως και το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να προβαίνει σε γεωτρήσεις στη Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη (καθώς για την Άγκυρα πρόκειται ούτως ή άλλως για μία «μη νομιμοποιημένη οντότητα» που ή θα μοιρασθεί τον φυσικό της πλούτο με τους Τουρκοκύπριους σε ένα νέο ομοσπονδιακό μόρφωμα ή θα δικαιολογήσει εξ αντανακλάσεως διχοτομικές κινήσεις νομιμοποίησης του ψευδοκράτους), αλλά και την ελευθερία της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου να αναθέτει έρευνες σε περιοχές νοτίως του Καστελλόριζου – θεωρώντας ότι το νησί δεν έχει άλλη δικαιοδοσία πέραν των χωρικών του υδάτων.
Με αυτή την έννοια, η απόφαση της Άγκυρας να εντάξει, με τη βοήθεια των νορβηγικών ερευνητικών σκαφών, και την Αθήνα στο «κάδρο» της αντιπαράθεσης δεν αποτελεί μόνο χρήσιμο «αντιπερισπασμό» στο «μέτωπο» που ήδη έχει ανοίξει με την έναρξη γεωτρήσεων στο Οικόπεδο Αφροδίτη της ΑΟΖ Κύπρου (και στο οποίο η Τουρκία θα χρειασθεί να επιδείξει, λόγω και της ισραηλινής εμπλοκής, μεγαλύτερη «σωφροσύνη» από αυτήν για την οποία προϊδεάζουν οι ρητορικές της εξάρσεις), αλλά και το ξεδίπλωμα μιας ευρύτερης στρατηγικής με μακρά ιστορία.
Συνιστά επίσης διαπραγματευτικό χαρτί που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί έναντι της υπερατλαντικής υπερδύναμης, εκβιάζοντας την «κατευναστική» παρέμβασή της, σε μια στιγμή κατά την οποία η ατζέντα Άγκυρας-Ουάσιγκτον είναι βαρυφορτωμένη με τα θέματα που ανοίγει συνολικά η «αραβική άνοιξη» και ειδικά η προοπτική αμερικανικής απεμπλοκής από το Ιράκ.
Ωστόσο, η επιλογή της κυπριακής κυβέρνησης να επισπεύσει την έναρξη των γεωτρήσεων, επιλέγοντας τη χρονική σύμπτωση με την σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, τόπο διεξαγωγής κρίσιμων διμερών και πολυμερών συναντήσεων, ρίχνει στις απειλές της Άγκυρας άπλετο και διόλου κολακευτικό φωτισμό.
capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου