ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΜΑΣ....

Στην κορυφή της λίστας των ευρωπαϊκών χωρών με τις χειρότερες επιδόσεις στον τομέα της σωφρονιστικής πολιτικής φιγουράρει η Ελλάδα.Συναγωνίζεται με την Σλοβενία και την FYROM, τη στιγμή που άλλες χώρες, όπως η Ρωσία και η Ρουμανία, έχουν πετύχει εντυπωσιακά αποτελέσματα, μειώνοντας αισθητά τον αριθμό των φυλακισμένων τους.
Οι ελληνικές φυλακές παραμένουν πλημμυρισμένες από κρατούμενους, καθώς την δεκαετία 1999-2008 ο συνολικός πληθυσμός τους αυξήθηκε κατά 46%. Τυην ίδια χρονική περίοδο, η Ρωσία μείωνε τον αριθμό των κρατούμενων κατά 24%, περιορίζοντάς τον κατά 300.000 άτομα!!!!
Μια άλλη παράμετρος του ελληνικού σωφρονιστικού προβλήματος είναι ο υψηλός αριθμός των προσωρινά κρατομένων, σε σχέση με το σύνολο των φυλακισμένων της χώρας.Το ποσοστό αυτό, παραμένει το μεγαλύτερο μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Σήμερα, 1 στους 4 έγκλειστους στις ελληνικές φυλακές είναι προφυλακισμένος, προεκτίοντας μια ποινή, στην οποία με βάση τις οριστικές αποφάσεις των δικαστηρίων, έχει περίπου 35% πιθανότητες να καταδικαστεί!!!!

Στην αντίστροφη πορεία κινείται η Ισπανία. Εκεί παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Ο αριθμός των κρατούμενων σχεδόν διπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία, αλλά μειώθηκε από το 97,4 % στο 28,7 % ο αριθμός των δικαστικών αποφάσεων που επιβάλλουν φυλάκιση. Αυτό συμβαίνει, γιατί την ίδια περίοδο αυξήθηκαν κατά 161 φορές, από το 2,55% στο 71,3%, οι δικαστικές αποφάσεις που αντί εγκλεισμού επιβάλλουν στους καταδικασθέντες εναλλακτική έκτιση της ποινής!!!
Αυτό που απαιτείται κυρίως, είναι η συμμόρφωση της Ελλάδας με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Σε πρόσφατη συνάντηση των διευθυντών όλων των φυλακών της Ευρώπης, επανεκτιμήθηκε η σωφρονιστική κατάσταση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και αποφάσισαν συγκεκριμένα μέτρα:

• Η στέρηση της ελευθερίας πρέπει να θεωρείται έσχατη λύση.
• Η ανέγερση νέων φυλακών δεν λύνει το πρόβλημα του υπερ-πληθυσμού. Πρέπει να μελετηθεί η πιθανότητα αποποινικοποίησης μιας σειράς αδικημάτων.
• Να δοθεί έμφαση στην προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της υγιεινής των εγκλείστων.
• Να διευκολυνθεί η επικοινωνία των κρατουμένων με την οικογένειά τους και να αποτελέσουν προτεραιότητα οι εναλλακτικές-κοινωνικές μορφές έκτισης των ποινών.
• Να περιοριστεί η προσωρινή κράτηση και η χρονική διάρκειά της στα ελάχιστα δυνατά επίπεδα, με επιβολή στον κατηγορούμενο άλλων όρων, όπως η απαγόρευση εισόδου σε κάποιους χώρους, η υποχρεωτική κατοίκηση σε συγκεκριμένη διέυθυνση, η χρηματική εγγύηση...
• Να αποφεύγεται η επιβολή υπερβολικά μεγάλων ποινών φυλάκισης, γιατί έτσι επιβαρύνεται  συνολικά η φυλακή.
• Προτείνονται μέτρα αποζημιώσεων του θύματος, αυστηρής επιτήρησης και αναστολής εκτέλεσης της ποινής υπό όρους.