ΝΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΟΧΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Η παραμονή ενός και μόνο αμερικάνου στρατιώτη στο Αφγανιστάν για ένα χρόνο κοστίζει όσο η οικοδόμηση 20 σχολείων. Βέβαια, οι υπέρμαχοι του πολέμου απαντούν πως είναι αφελές να σκεφτόμαστε ότι έχει νόημα να προσφέρουμε δόσεις παιδείας σε μια κατεσταμένη από τον πόλεμο  κοινωνία. Είναι αδύνατο, να χτίζεις σχολεία, γιατί οι Ταλιμπάν θα τα ανατινάξουν.
Η ανθρωπιστική οργάνωση CARE λειτουργεί 295 σχολεία, στα οποία εκπαιδεύονται 50.000 κορίτσια στο Αφγανιστάν και ούτε ένα δεν έχει ανατιναχτεί. Υπάρχουν ακόμα  πολλα περιθώρια για επενδύσεις στην παιδεία, την υγεία  και την γεωργία στο Αφγανιστάν.
Από την 11η Σεπτεμβρίου, η Αμερική έχει δαπανήσει 15 δις δολάρια στο Πακιστάν, κυρίως για στρατιωτική υποστήριξη και σήμερα το Πακιστάν είναι περισσότερο ασταθές από ποτέ. Αντίθετα το Μπαγκλαντές, το οποίο άνηκε μέχρι το 1971 στο Πακιστάν, έχει εστιάσει τις δυνάμεις του στην παιδεία με ένα τρόπο τον οποίο το Πακιστάν ουδέποτε υιοθέτησε. Το Μπαγκλαντές έχει σήμερα περισσότερα κορίτσια από αγόρια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Αυτές οι μορφωμένες γυναίκες του Μπαγκλαντές μπήκαν στην αγορά εργασίας, θέτοντας τα θεμέλια για μια βιομηχανία ενδυμάτων και συνεργαζόμενες οργανώσεις όπως η BRAC και η Garmeen Bank.Το αποτέλεσμα ήταν περισσότερη ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, μείωση του ποσοστού γεννήσεων, περισσότερη εκπαίδευση και σταθερότητα. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η Αλ Κάιντα βρίσκει καταφύγιο στο Πακιστάν και όχι στο Μπαγκλαντές και αρκεί για να μας υπενθυμίσει ότι η εκπαίδευση  μπορεί να μεταμορφώσει μια ολόκληρη κοινωνία.