Με το πλήθος αδιάφορων ελληνικών CD που κυκλοφορούν, το ντεμπούτο άλμπουμ των Null με τίτλο Άχρωμος Αιώνας προδιαθέτει εξωτερικά για το ίδιο μοτίβο: ένα καφετί πλάνο με μαύρα κλαδιά δέντρων, ένας κύκλος τεμνόμενος από μια ευθεία γραμμή και στο κέντρο μια heavy metal γραμματοσειρά που γράφει «Null» κοσμούν το εξώφυλλο.
Είχε τύχει να δω τους Null στην τηλεόραση να εκτελούν το πιο γνωστό κομμάτι τους, “Πιάσε Με”. Από τότε τους είχα προσάψει την εικόνα των επαγγελματιών μουσικών, οι οποίοι εμφανίζονται σε μαγαζιά και εκτελούν διασκευές γνωστών ελληνικών και ξένων κομματιών. Πάντοτε θαύμαζα όσους κατάφερναν να εξασκήσουν το επάγγελμα του μουσικού παίζοντας αποκλειστικά rock/pop και άλλα συναφή ιδιώματα, αλλά ταυτόχρονα τους λυπόμουν γιατί ο επαγγελματισμός τους συχνά εξαλείφει την αυθεντικότητά τους ως μουσικούς. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, καθώς φαίνεται.
Το ανδροκρατούμενο αυτό συγκρότημα αποτελείται από εξαιρετικούς μουσικούς. Ιδιαίτερα, θα ήθελα να αποδώσω μνεία στον Αχιλλέα Διαμαντή, όχι μόνο για την τεχνική, το ταλέντο και την ευστροφία του στις κιθάρες, αλλά και για την ιδιότητά του ως συνθέτη. Λίγοι κιθαρίστες-συνθέτες καταφέρνουν να αποστασιοποιηθούν και να αποφύγουν την κιθαριστική πολυλογία. Σε κάθε δε τραγούδι του Άχρωμου Αιώνα ξεχωρίζει η ενορχήστρωση, η παραγωγή καθώς και η τεχνική αρτιότητα των εκτελεστών, ενώ η σχέση κιθαριστικών και πληκτροφόρων μερών εξισορροπείται αρμονικά. Σε στιγμές ειδικά όπως τα “Πιάσε Με” και “Να Ζήσω” τα πλήκτρα λειτουργούν καταλυτικά ώστε να επιτελεστεί το «crossover», η διεύρυνση δηλαδή του rock είδους σε άλλα μουσικά πεδία (ηλεκτρονικών, blues και metal καταβολών). Από τα τραγούδια ξεχωρίζει ακόμα η “Νύχτα Τρόμου”, χάρη στη μουσικά δομημένη ατμόσφαιρα, που πραγματικά θυμίζει ταινία τρόμου: χαμηλά και παραμορφωμένα ανδρικά φωνητικά, υποβόσκοντα «αραχνιασμένα» πλήκτρα, πανκίζουσες κιθάρες – στο σύνολό του το τραγούδι ρέει τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Όμως αυτό που ξεχωρίζει πραγματικά στο άλμπουμ είναι το “Με Κάθε Αυγή”, ένας ύμνος στον μηδενισμό: «αύριο πάλι και κάθε μέρα θα ξημερώνει και θα τελειώνει με κάθε αυγή η άδεια μου ζωή με κάθε αυγή πεθαίνει η λογική».
Οι Null με έξυπνο τρόπο καταφέρνουν να συνδυάσουν τις μουσικές και καλλιτεχνικές τους γνώσεις ώστε να δημιουργήσουν ένα εύληπτο μουσικό προϊόν, το οποίο απευθύνεται σε κάθε ακροατή. Με την κατάλληλη προώθηση θα μπορούσαν μάλιστα να φτάσουν στο ζενίθ της ελληνικής μουσικής αγοράς – ίσως όμως δεν είναι αυτός ο απώτερος στόχος τους. Συνοπτικά, από το μηδέν (null) ξεκινούν όλα – και συνήθως εκεί καταλήγουν – όμως η διαδρομή είναι αυτό που μένει ως ανάμνηση. Και οι Null καταφέρνουν στο Άχρωμος Αιώνας να δημιουργήσουν αξιομνημόνευτες στιγμές, οι οποίες αξίζει να αναπαραχθούν.
Έγραψε η συνεργάτης μου Elegia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου