Σ' αγαπώ σαν το αλάτι...

Πριν πολλά χρόνια σε ένα μακρινό βασίλειο, ζούσε ένας βασιλιάς με τις τρεις κόρες του. Ένα πρωί θέλησε να μάθει πόση αγάπη κρύβει η κάθε κόρη μέσα στην καρδιά της. Τις κάλεσε λοιπόν και τις είπε, «Θέλω να μάθω πόσο με αγαπάτε». Η πρώτη κόρη κοίταξε τον πατέρα της και του απάντησε


«Σ αγαπώ όπως το χρυσάφι». «Πολύ ωραία απάντηση, το χρυσάφι είναι πολύτιμο, άρα η μεγάλη μου κόρη με αγαπά πολύ», σκέφτηκε ο βασιλιάς. Η δεύτερη κόρη κοίταξε τον βασιλιά και του είπε



«Εγώ σ’ αγαπώ όπως το ασήμι». «Πολύ όμορφη κι αυτή η απάντηση, και το ασήμι είναι πολύτιμο, και η δεύτερη κόρη με αγαπά πολύ», συλλογίστηκε ο βασιλιάς. Η τρίτη κόρη, χωρίς να σκεφτεί πολύ του απάντησε «Σ αγαπάω πατέρα όπως το αλάτι». Ο βασιλιάς δεν πίστευε στα αυτιά του, της είπε θυμωμένος «Αυτή είναι η αγάπη σου?, όπως το αλάτι?, και τι αξία έχει το αλάτι?, καμία!» Διέταξε λοιπόν τους φρουρούς του, να πετάξουν έξω από το παλάτι την μικρή κόρη. Το τρομαγμένο κορίτσι περιπλανήθηκε στο δάσος, μη έχοντας που να πάει. Κάθισε έξω από την πόρτα ενός πανδοχείου, για να προστατευτεί από το κρύο. Την βρήκε ο ιδιοκτήτης και την φρόντισε κι αποφάσισε με την γυναίκα του να μεγαλώσουν το μικρό κορίτσι μαζί με τον γιο τους. Τα δυο παιδιά όταν μεγάλωσαν παντρεύτηκαν κι ανέλαβαν το πανδοχείο. Αρκετά χρόνια μετά, ο βασιλιά, βγήκε για κυνήγι και καθώς νύχτωσε, δεν μπορούσε να επιστρέψει στο παλάτι, κι έτσι πήγε στο πανδοχείο για να περάσει την νύχτα. Η κόρη του βασιλιά, που πλέον είχε γίνει γυναίκα, αναγνώρισε αμέσως τον πατέρα της, αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε να του βάλει μια μικρή δοκιμασία. Μαγείρεψε το πιο υπέροχο φαγητό και το πρόσφερε στον βασιλιά, χωρίς όμως να βάλει αλάτι. Ο βασιλιάς δοκίμασε από το φαγητό αλλά δεν του άρεσε και είπε «κάτι του λείπει, είναι το πιο άνοστο φαγητό που έχω δοκιμάσει». Τότε η κόρη, έφερε στον βασιλιά πατέρα της ένα άλλο πιάτο με φαγητό το οποίο περιείχε αλάτι. Δοκίμασε από αυτό ο βασιλιάς και είπε «Αυτό μάλιστα, είναι τόσο νόστιμο, μα τι έχει μέσα και είναι τόσο καλό?» Η κόρη με δάκρυα στα μάτια του αποκρίθηκε «Αλάτι πατέρα, αλάτι». Ο βασιλιάς κοίταξε σαστισμένος την νεαρή γυναίκα και τότε η κόρη του είπε «Θυμάσαι πατέρα που με ρώτησες πόσο σε αγαπώ, και όταν σου είπα ότι σ αγαπώ σαν το αλάτι, εσύ θύμωσες και μ έδιωξες». Ο βασιλιάς με δάκρυα στα μάτια, αγκάλιασε την κόρη του και της είπε «Συγχώρεσε με παιδί μου, ήμουν ανόητος, δεν είχα καταλάβει πόσο με αγαπάς».









Η ιστορία αυτή μας διδάσκει ότι η αγάπη είναι κάτι τόσο απλό και ταπεινό, όπως το αλάτι, μα ταυτόγχρονα κάτι πολύτιμο. Όπως το αλάτι δίνει γεύση στο φαγητό, έτσι και η αγάπη δίνει γεύση στην ζωή μας. Ποια είναι αυτή η γεύση που δίνει η αγάπη στην ζωή μας? Μα τα συναισθήματα φυσικά.






Η αγάπη δεν κοστίζει τίποτα σε αυτόν που την χαρίζει, αλλά πλουτίζει αυτόν που την δέχεται. Η αγάπη δεν μετριέται με το πόσα χρήματα έχει κάποιος, ή πόσα δώρα κάνει. Η αγάπη φαίνεται στις αγκαλιές, στα χαμόγελα, στα βλέμματα, στο «είμαι εδώ για σένα», στο «σε νοιάζομαι». Σκεφτείτε πως θα ήταν ένας κόσμος χωρίς αγάπη, θα ήταν σαν ένας πίνακας ζωγραφικής χωρίς χρώματα, μουντός και χωρίς ζωντάνια. Η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για να δημιουργούμε, είτε αυτό είναι ένα έργο τέχνης, είτε ακόμη κι ένα απλό φαγητό το οποίο μαγειρεύουμε για κάποιον επειδή τον αγαπάμε. Αγάπη σημαίνει ζωή και ζωή σημαίνει αγάπη, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν, νιώθουν κενοί. Αν αναρωτιέστε τι είναι η αγάπη, θα σας έλεγα ότι η αγάπη είναι το αλάτι της ζωής, αυτή που δίνει ουσία, νόημα η αλλιώς γεύση στην ζωή μας.