Δεν ανήκουν σε όσους μαλάκες το παίζουν ιστορία και σε πληγώνουν επίτηδες πουλώντας έρωτες με το κιλό από ματαιοδοξία. Δεν είναι ψεύτες ούτε τάζουν αγάπες και λουλούδια αβέρτα στα λόγια. Τον τρόπο λειτουργίας τους δύσκολα τον καταλαβαίνεις και τις σκέψεις τους χρειάζεσαι χρόνο ώσπου να καταφέρεις να μην τις παρεξηγείς με τον καιρό.
Ίσως ανήκουν στους κάποτε πολύ δοτικούς και πληγωμένους, ίσως στα ελεύθερα πνεύματα που πάντα αποζητούν τις δεύτερες και τρίτες επιλογές για να μη νιώθουν εγκλωβισμένοι. Ίσως πρόκειται για συνδυασμό πολλών παραγόντων. Όπως και να ‘χει, όμως, αν δεν τους ψυχολογήσεις δεν πρόκειται να νιώσεις ποτέ ασφαλής δίπλα τους κι αν δεν αποδεχτείς την παράξενη φύση τους δε θα ευτυχίσεις κοντά τους.
Είναι εκείνοι που θα επιλέξουν να σου αφιερώσουν το μεγαλύτερο ποσοστό του χρόνου τους και που θα το ζήσουν μαζί σου με σπασμένα κοντέρ, μα μέσα σου θα ξέρεις πως αν κάτι δεν τους γεμίσει, αν κάπου το χάσουν και πελαγώσουν τους είναι εξίσου εύκολο να δώσουν σε όλα μια κλοτσιά και να τα διαλύσουν. Όχι επειδή δε θα νιώθουν, μα επειδή θα έχουν νιώσει υπερβολικά.
Είναι εκείνοι που στις δύσκολες στιγμές σου θα σε στηρίξουν πιο πολύ απ’ τον καθένα, μα όσο θα σε κρατάνε αγκαλιά και θα σε παρηγορούν εσύ θα σκέφτεσαι πως δεν πρόκειται ποτέ κανένα συναισθηματικό δέσιμο να τους διατηρήσει ερωτευμένους, αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος. Είναι εκείνοι που σου δίνουν την αίσθηση πως είναι εξίσου πιθανό να μείνουν μαζί σου για πάντα όσο και να φύγουν αύριο. Είναι ακραίοι, μα δεν είναι άδικοι. Απλώς στον έρωτα είναι η αντίδραση στη δράση. Ό,τι ερεθίσματα λαμβάνουν η ανήσυχη φύση τους τα ερμηνεύει ακραία κι έτσι ακραία αντιδρούν.
Δε θα νιώσεις ότι σου «ανήκουν» ολοκληρωτικά ούτε καν τις στιγμές που θα γαντζώνονται από πάνω σου και θα σου ψιθυρίζουν το πιο ειλικρινές «σ’ αγαπάω» που θα σου έχει πει ποτέ άνθρωπος. Κάποιοι θα πούνε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να στηρίξουν μια σχέση και κάποιοι άλλοι πως αυτή η φαινομενικά αβάσιμη αστάθεια δεν αξίζει σε καμιά αληθινή αγάπη. Μα οι ίδιοι οι τόσο «ασταθείς» ξέρουν πως αν αφεθούν σε όσα οι υπόλοιποι ζούνε στο 1 η ψυχή τους τα μεταφράζει στο 1000 κι ό,τι πρόκειται να συμβεί θα το βιώσουν στο έπακρο. Γι’ αυτό έχουν μάθει να παγώνουν. Γι’ αυτό έχουν γίνει οι πιο ευαίσθητοι κυνικοί κι οι πιο ρομαντικοί κάφροι. Γι’ αυτό και προστατεύουν τους εαυτούς τους με το να είναι έτοιμοι για όλα και με το να έχουν στο τσεπάκι τους τη φυγή.
Αν είσαι φτιαγμένος για να είσαι δίπλα τους δεν έχεις τίποτε να φοβάσαι. Μα κανείς δεν είναι φτιαγμένος για κανέναν, στην τελική, γι’ αυτό κι οι ανθρώπινες σχέσεις με λόγο ή από φόβο καταλήγουν τόσο πολύπλοκες. Υπάρχουν κάποιοι λίγοι εκεί έξω που μπορούν και πιάνουν τα μήκη κύματος αυτών των φευγάτων. Ίσως αν τους αγαπήσεις και τους ερωτευτείς γι’ αυτό που είναι στ’ αλήθεια, ίσως αν έχεις την υπομονή ν’ ανακαλύψεις έστω και μερικά απ’ τα κρυμμένα τους κομμάτια να καταλάβεις πως εν μέρει πρόκειται για ψυχές παιδιών που προσπάθησαν κάποτε να σκληρύνουν κι έτσι κατάφεραν να χτίσουν δυο εαυτούς για να μη διαλυθούν.
Ο ένας εδώ, ο άλλος οπουδήποτε. Ο ένας μαζί σου στο χίλια, ο άλλος έτοιμος να την κάνει αν δει ότι πάει να πληγωθεί ή αν νιώσει πως αδικείται. Ο ένας δοτικός μέχρι αηδίας ο άλλος παγωμένος μέχρι αναισθησίας. Είναι ψυχές που χρειάζεται να τις αφουγκραστεί κανείς. Δε χαρίζονται εύκολα, δεν ανοίγονται εύκολα, κρύβουν άπειρους γρίφους και δε σου υπόσχονται όσα δεν μπορείς να υποσχεθείς. Ζουν με πάθος κι αν δεν είναι έρωτας με όλα τα γράμματα κεφαλαία δεν είναι τίποτε γι’ αυτούς.
Κάποιοι θα σου πούνε ότι δεν αξίζει να σπαταλήσεις τον χρόνο σου σε δαύτους. Κάποιοι άλλοι θα σου πούνε πως οι μεγαλύτεροι θησαυροί είναι πολύ καλά κρυμμένοι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες να πέσουν στα λάθος χέρια. Η επιλογή είναι δική σου.
Συντάκτης: Έλλη Πράντζου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου