Μορφές συναισθηματικών καταστάσεων

Οι ιδιαίτερα έντονες αλλά παροδικές συναισθηματικές καταστάσεις  (ευχάριστες ή δυσάρεστες ) που παρουσιάζονται σαν ολική αντίδραση του οργανισμού σε απροσδόκητες συνθήκες και που τον ωθούν σε έξαλλες συχνά αντιδράσεις καλούνται αψιθυμίες ή συγκινήσεις.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η έξαλλη χαρά, η αφόρητη θλίψη, η οργή κ.ά. ο άνθρωπος οδηγείται σε αψιθυμική κατάσταση όταν είναι υποχρεωμένος να αντιμετωπίσει έκτακτες και επείγουσες συνθήκες που απαιτούν για την ορθή αντιμετώπισή  τους  δυνατότητες που ξεπερνούν αυτές τον αμυντικό μηχανισμό του. Οι συνθήκες από μόνες τους δεν δικαιολογούν την αψιθυμική συναισθηματική κατάσταση  καθώς η δημιουργία της εξαρτάται από τη συγκρότηση του ατόμου, την ιστορία του, και το περιβάλλον του. Αυτό δικαιολογεί τη διαφορετική αντιμετώπιση ίδιων συνθηκών από δύο διαφορετικά άτομα.

Με όποιο τρόπο και για όποιο λόγο και αν δημιουργηθούν οι αψιθυμίες συνοδεύονται από φυσιολογικές μεταβολές με επιπτώσεις στον ψυχικό τομέα. Βασική αιτία τους, θεωρείται η συνείδηση της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί  και η συναίσθηση του ατόμου. Είναι γενικά παραδεκτό πως οι έντονες και συνεχείς συγκινήσεις μπορούν να προκαλέσουν παθήσεις των οργάνων του σώματος.

Σε συναισθηματικό επίπεδο η χαρά και η θλίψη είναι οι πιο χαρακτηριστικές μορφές ευχαρίστησης και δυσαρέσκειας. Η χαρά από την ευχαρίστηση και η θλίψη από τον πόνο διαχωρίζονται βάσει του αξιολογικού τους περιεχομένου. Πολλές φορές μία ασθένεια δημιουργεί θλίψη, αλλά αυτή η θλίψη δεν οφείλεται στον σωματικό πόνο όσο στην συνειδητοποίηση ότι  ένα μέρος του σώματος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση.  Η χαρά ως έκφραση εσωτερικής πληρότητας δεν εξαρτάται μόνο από τις σωματικές απολαύσεις.

Σαν στάση ζωής η θλίψη είναι φαινόμενο στείρο και αρνητικό. Άτομα που την έχουν επιλέξει ως στάση ζωής θεωρούν την υποταγή τους σε αυτή σαν μια κατάσταση που είναι αδύνατο να ανατραπεί και δεν δέχονται την δυνατότητα εναλλακτικών τρόπων και στάσεων ζωής. Αντίθετα η χαρά που αναζητεί την πληρότητα βρίσκεται πιο κοντά στην φύση του ανθρώπου.

Συνταγές με αυγά

Αβγά γεμιστά

Υλικά:

4 αυγά βρασμένα σφιχτά.

3 κ.σ. μαγιονέζα

1 κ.γ. μουστάρδα

Αλάτι & πιπέρι

Εκτέλεση:

Καθαρίζουμε τα αυγά και τα κόβουμε κατά μήκος. Αφαιρούμε τους κρόκους και τους βάζουμε σε ένα μπολ. Τους λιώνουμε με ένα πιρούνι και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά. Ανακατεύουμε. Με ένα κουτάλι γεμίζουμε τα άδεια ασπράδια. Διακοσμούμε με κάπαρι ή λίγο μαϊντανό.

Ομελέτα με κρεμμύδια και ντοματίνια

Υλικά:

6 αυγά

10 ντοματίνια

3 κρεμμύδια

¼ μαϊντανό

100 γρ. φέτα κομμένη σε κύβους

100 ml μπύρα

1 σκελίδα σκόρδο

Λάδι, αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση:

Σε ένα τηγάνι σοτάρουμε τα κρεμμύδια και το λάδι. Μόλις ροδίσουν, ρίχνουμε σκόρδο και σβήνουμε με μπύρα. Όταν εξατμιστεί το αλκοόλ, ρίχνουμε ντοματίνια και φέτα. Σπάμε τα αυγά σε μπολ, τα ανακατεύουμε και τα ρίχνουμε στο τηγάνι. Ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι. Μόλις ψηθεί από τη μία μεριά τη γυρίζουμε από την άλλη, την διπλώνουμε και την σερβίρουμε.

Αβγά ποσέ

Υλικά:

1 αυγό φρέσκο βιολογικό κατά προτίμηση

2 κ.γ. λευκό ξύδι

Εκτέλεση:

Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνουμε κρύο νερό στο μισό σκεύος. Προσθέτουμε το ξύδι. Αφήνουμε να πάρει βράση σε μέτρια φωτιά.  Όταν βράσει, χαμηλώνουμε την φωτιά ώστε να σιγοβράζει. Σε ένα μπολ σπάμε το αυγό. Με ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε κυκλικά τα νερό σχηματίζοντας μια μικρή δίνη και παράλληλα ρίχνουμε το νερό στην κατσαρόλα. Έτσι το αυγό μας θα έχει στρογγυλό σχήμα. Μαγειρεύουμε για 2-3 λεπτά αν το θέλουμε μελάτο ή 3-4 λεπτά αν το θέλουμε σφιχτό.

Αυτοσυναίσθημα: Κυρίαρχο και ρυθμιστικό ή ρυθμιζόμενο

Η ψυχική διάθεση που διαμορφώνεται από το κάθε άτομο για την αξία του ατόμου του, ή αλλιώς για την αξία της προσωπικότητάς του καλείται αυτοσυναίσθημα. Στο ενδεχόμενο που αυτή η ψυχική διάθεση ορίζεται από την άποψη άλλων για την αξία του συγκεκριμένου ατόμου, το συναίσθημα τιμής δίνει τη θέση του αυτοσυναισθήματος.  Η διαφορά τους είναι συνήθως δυσδιάκριτη.

Στο αυτοσυναίσθημα το άτομο αντλεί μέσω της αξίας του την ευχαρίστηση (θετικό αυτοσυναίσθημα) ή την προσωπική του απαξία αντλώντας δυσαρέσκεια (αρνητικό αυτοσυναίσθημα). Οι διαπιστώσεις αυτές στηρίζονται σε κοινωνικά κριτήρια αξιολόγησης. Σε πολλές περιπτώσεις ισχύει και το αντίθετο, το συναίσθημα τιμής μπορεί να μην προσδιορίζεται απόλυτα από τη γνώμη των άλλων όσο από τη γνώμη που φαντάζεται το άτομο. Όσον αφορά το αρνητικό συναίσθημα, παρουσιάζεται κάποιες  φορές με τη μορφή συναισθηματικής μειονεξίας που δημιουργείται από σωστές ή όχι συγκρίσεις με τους άλλους.

Ο Adler – γνωστός και σπουδαίος ψυχίατρος έλεγε ‘’ ο άνθρωπος από τη φύση του υποφέρει από συναισθήματα μειονεξίας και τείνει προς καταστάσεις υπεροχής.’’ Στην περίπτωση βέβαια που το άτομο δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τις ψυχολογικές δυσχέρειες, μιλάμε για σύμπλεγμα κατωτερότητας με κύρια χαρακτηριστικά τη βασανιστική συναίσθηση για την ανεπάρκεια και την έντονη τάση για υπεραναπλήρωση. Η καλύτερη αντιμετώπιση σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η πρόληψή του από την παιδική κιόλας ηλικία. Η βοήθεια του σχολείου είναι σπουδαία στο να τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους, η επαφή με την πραγματικότητα, η πολύπλευρη αγωγή και οι ευκαιρίες για αυτενέργεια είναι μερικοί από τους παιδαγωγικούς κανόνες που υποβοηθούν την προληπτική αγωγή.

Όσον αφορά το θετικό αυτοσυναίσθημα, δε χρειάζεται αναφορά γιατί αντλούμε ευχαρίστηση και είναι επιθυμητό από όλους. Εξαιτίας της υπερανάπτυξης δημιουργούνται καταστάσεις όπως: Έπαρση, υπεροψία, κενοδοξία, αλαζονεία, κτλ. Π.χ. Οι αλαζόνες πιστεύουν αδικαιολόγητα στην προσωπική τους αξία, μεγαλοποιούν την υπεροχή και το σπουδαιότερο απαιτούν την αναγνώριση αυτής της υπεροχής.

Τα αδικαιολογήτως υπερανεπτυγμένα θετικά αυτοσυναισθήματα και συναισθήματα τιμής εμποδίζουν την δημιουργία κοινωνικών συναισθημάτων. Και στις περιπτώσεις αυτές η προληπτική αγωγή είναι αποτελεσματική με μέτρα όπως: Αποφυγή ανούσιων επαίνων στο σχολείο και προσεκτικό χειρσιμό θεμάτων σύγκρισης και διάθεσης μέσα στην οικογένεια.