Πέρασα από τον Πέτρο τον μανάβη να πάρω λίγες τομάτες. Τον είδα ιδιαίτερα καταβεβλημένο, σαν να του είχαν ρουφήξει τη ζωή από μέσα του, στο πρόσωπο του ήταν χαραγμένες η πίκρα και η οργή.
“Τι έχεις ρε Πετράν; Τι έγινε ρε;”
Άσε… Το κλείνω το ρημάδι, αυτό ήταν. Αποκρίθηκε τσακισμένος. Αλλά ευθύς αμέσως, σηκώνει οργισμένα το κεφάλι, με κοιτάει κατάματα με μάτια που νομίζω πως ποτέ δεν έχω δει πιο σκοτεινά, και μου λέει: “Ρε Κώστα, άκου τα και εσύ μη τυχόν δε το έχεις καταλάβει ρε φίλε, μη σε πιάσουν κορόιδο. Αυτοί που λες, οι μεγαλοσχήμονες, όταν λένε κάτι είναι σα να μιλάει ο κώλος τους, ακούς ρε Κώστα; Να μην τους δίνεις σημασία.”
Πάει και ο Πέτρος λοιπόν, σκεφτόμουν φεύγοντας έχοντας στο χέρι μου τη σακούλα με τις ντομάτες της ντροπής. Άλλο ένα μικρό μαγαζί από αύριο, θα χάσκει ξεδοντιασμένο στον δρόμο, σαν ένα ακόμα στόμα που ουρλιάζει από ανείπωτο πόνο.
Θέλω να πιστεύω, πως όλοι οι Έλληνες, γνωρίζουμε καλά, έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε, πως σε αυτήν την χώρα κυριαρχεί η σαπίλα. Η σαπίλα έχει παρεισφρήσει σε όλες τις εξουσίες και έχει μετατρέψει την κοινωνία σε ένα δύσοσμο βάλτο. Για αυτό άλλωστε, υπάρχει και μια πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, που όταν τους προτείνεις να αλλάξουμε κάτι, σου απαντάνε μοιρολατρικά “Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα”.
Η σαπίλα έγινε γνωστή το 1989 και από τότε, αυτοί οι ίδιοι μεγαλοσχήμονες, που πολύ σωστά είπε ο Πέτρος ο μανάβης ότι μιλάνε με τους κώλους τους, μας τάξανε πολλές φορές κάθαρση. Η κάθαρση ποτέ δεν ήρθε, ούτε η αναδιοργάνωση του Κράτους, ούτε άπλετο φως ρίχτηκε, και γενικά καμία υπόσχεση δεν τηρήθηκε…
Τώρα, εν έτει 2013, νομίζω όλοι κατανοούμε πως είναι αδύνατον να περιμένεις από διεφθαρμένους, διαπλεκόμενους, εξαρτημένους, ετερόφωτους πολιτικούς να φέρουν οποιανδήποτε Άνοιξη στην Ελλάδα. Κατανοούμε επίσης ότι ούτε τα κόμματα της Αντιπολίτευσης φαίνεται να ξέρουν τι ακριβώς να κάνουν, ο κόσμος έχει πελαγώσει. Καθαρή λύση δεν φαίνεται από κανέναν.
Ξέρεις, προσπαθώ να παρακολουθήσω τα υποτιθέμενα φλέγοντα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας και ουσιαστικά γελάω. Όταν η κρατική μηχανή είναι μέσα στη σαπίλα ποιο το νόημα να υπογράφονται νόμοι και να συζητιούνται επί μακρών από συμπολίτευση και αντιπολίτευση; Αφού λοιπόν η μηχανή είναι χαλασμένη, διαβρωμένη, δεν υπάρχει περίπτωση κανένας νόμος να λειτουργήσει καλά. Δεν είμαι επιστήμονας, αλλά αυτό είναι μια απλή βασική αρχή.
Για να λειτουργήσει το Κράτος καλά, προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η κάθαρση, αν γίνει, τότε και θα μπορούμε να μιλάμε για ελπίδα.
Το 95% της πολιτικής επικαιρότητας λειτουργεί απλά ως παραπέτασμα για να παραπλανά τον πολίτη μακριά από τα πραγματικά προβλήματα. Ηθικοί αυτουργοί σε αυτό είναι οι δημοσιογράφοι, οι πουτάνες του Συστήματος.
Φταίμε και εμείς, ναι, αναμφίβολα, είδα πολλούς γνωστούς και φίλους πρόσφατα, να χάνουν δύο ώρες για να παρακολουθήσουν μια συζήτηση που θέμα είχε κατά πόσο σωστή θα είναι η μείωση του ΦΠΑ…. Συγνώμη, είμαστε άκυροι, τέτοια θέματα θα έπρεπε να εξαντλούνται σε 5 λεπτά.
Και καλά, άντε και φέρανε στο πολιτικό πάνελ αυτή την συζήτηση για το ΦΠΑ, γιατί δεν στάθηκαν στο γεγονός, ότι ζητιανεύαμε την άδεια να το κάνουμε επί έξι μήνες από την Ευρώπη; Θέλω να πω φίλε, ότι για κάτι τόσο απλό, δεν είχαμε καν την εξουσία να το εφαρμόσουμε, δεν είναι γελοίο;
Ας μην μακρηγορήσω άλλο, ας προσπαθήσουμε να μπούμε στο θέμα: Την Σαπίλα του Συστήματος και πως θα μπορούσαμε να γλιτώσουμε από αυτή.
Όταν είναι κάτι σάπιο και σαθρό, το ξηλώνεις από τις ρίζες και το επανασχεδιάζεις εκ του μηδενός. Για να γίνει αυτό στην Ελλάδα χρειάζεται ένα βαθύ σοκ.
Ένα βαθύ σοκ θα μπορούσε να είναι ένας Πόλεμος, αλλά δεν νομίζω κανείς να θέλει μια τέτοια λύση.
Ένα βαθύ σοκ θα μπορούσε να είναι μια πτώχευση, την θέλουμε ή όχι, αν έρθει θα πρέπει να την υποστούμε.
Ένα βαθύ σοκ θα μπορούσε να είναι η μεγάλη άνοδος της ΧΑ, ακόμα και η κατάληψη της εξουσίας από αυτή και τότε φοβάμαι κάτι σαν εμφύλιο.
Ένα βαθύ σοκ θα μπορούσε να είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα που ούτε αυτό νομίζω ότι το θέλει κανείς.