Σελίδες

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ο καιρός

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Το δέντρο πάντα έδινε περισσότερα απ' όσα έπαιρνε

Μια φορά... κι έναν καιρό ήταν ένα δέντρο που έδινε και που αγαπούσε ένα αγόρι. 
Κάθε μέρα, το αγόρι πήγαινε κι έπαιζε στο δέντρο, κρεμόταν από τα κλαδιά του, αποκοιμιόταν στη σκιά του. 
Το αγόρι μεγάλωνε. «Μπορείς να μου δώσεις λεφτά να αγοράσω κάτι;» λέει μια μέρα στο δέντρο. «Δεν έχω λεφτά, μα μπορείς να κόψεις τα μήλα μου να τα πουλήσεις στην πόλη», του αποκρίθηκε εκείνο. 
Έτσι κι έγινε. 
Άντρας πια, το αγόρι μια μέρα ξαναπήγε στο δέντρο. «Μεγάλωσα και χρειάζομαι δικό μου σπίτι». «Δεν έχω σπίτι να σου δώσω. Μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου να φτιάξεις ένα»
Έτσι κι έγινε. 
Ο καιρός περνούσε και το αγόρι μια μέρα επέστρεψε στο δέντρο με θλίψη στα μάτια. «Νιώθω κρύα τη ζωή μου, χρειάζομαι ηλιόλουστους τόπους». «Δεν έχω πια παρά τον κορμό μου. Μα μπορείς να τον κόψεις, να φτιάξεις μια βάρκα και να φύγεις μακριά»
Έτσι κι έγινε. 
Όταν κάποτε το αγόρι ξαναπήγε στο δέντρο, ήταν γέρος πια. «Έχω απομείνει ένα κούτσουρο», του λέει το δέντρο. «Κρίμα που δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω». «Δεν χρειάζομαι πολλά πια», του ψιθυρίζει το αγόρι. «Μονάχα ένα ήσυχο μέρος να γείρω». «E, ακόμη κι ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει γι' αυτή τη δουλειά. Κάτσε και ξεκουράσου».
Έτσι κι έγινε. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: