Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν σαφές. Οι Έλληνες ψήφισαν υπέρ του να σχηματιστεί κυβέρνηση και υπέρ του να μην τα σπάσουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σημαντικότερο εύρημα είναι ότι αυτή τη φορά τάχθηκαν οριακά υπέρ του μνημονίου, έστω και με κάποιες βελτιώσεις.
Αν αθροίσει κανείς στα ποσοστά του αντιμνημονιακού μπλοκ και τη «Χρυσή Αυγή» αυτό φτάνει στο 45,82%. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που έχουν ταχθεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο υπέρ της αναγνώρισης των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας φτάνουν στο 48,19%.
Αυτό λύνει τα χέρια για το σχηματισμό της κυβέρνησης, υπάρχει πλέον λαϊκή εντολή και η ερμηνεία που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών, ότι το αντιμνημονιακό μπλοκ είναι πλειοψηφία στον τόπο είναι καθ’ υπέρβαση ερμηνεία του αποτελέσματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Πριν από 40 μέρες, στις 6 Μαΐου, τα τέσσερα αντιμνημονιακά κόμματα της Βουλής έπαιρναν 42,84% ενώ τα μνημονιακά με τη ΔΗΜΑΡ μόλις 38,18%. Αυτή η σχέση γινόταν ακόμα πιο αρνητική για τους μνημονιακούς, ακόμα και αν άθροιζε κανείς στο σύνολο τους ΔΗΣΥ, Μάνο και Τζήμερο (+6%) οι αντιμνημονιακοί ξεκινούσαν στα εκτός βουλής από το +7% (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι, Ανταρσυα) και είχαν πάνω από 50%.
Μεταξύ 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου σημειώθηκε στη χώρα μια μεγάλη ανατροπή, έστω και αν χρειάστηκε να κινητοποιηθεί η υφήλιος, να φτάσουμε στα πρόθυρα της έξωσης από το ευρώ και να σηκώσουν οι Έλληνες περίπου 10 δις ευρώ από τις τράπεζες. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μπορούν τώρα να σχηματίσουν κυβέρνηση που έχει εντολή, 179 έδρες στη βουλή και σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία όσων πήγαν στην κάλπη. Ζητήματα θα υπάρξουν, και πρώτο από όλα ποιός θα γίνει Πρωθυπουργός.
Όποιος άκουσε προσεκτικά τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη για τα φερέγγυα πρόσωπα ξέρει ότι το θέμα δεν έχει λυθεί και το ίδιο πιστεύει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Το δεύτερο ζήτημα θα είναι η χρονική διάρκεια αυτής της κυβέρνησης, στη ΔΗΜΑΡ μιλάνε για τουλάχιστον δύο χρόνια. Το τρίτο, το οποίο θα κρίνει εν πολλοίς και τη βιωσιμότητα της, είναι ποιές υποχωρήσεις θα καταφέρει να αποσπάσει αυτή η κυβέρνηση από τους Εταίρους.
Αν όντως καταφέρει να αποσπάσει κάποιες αξιόλογες, θα έχει εξασφαλίσει μια ισχυρή ανάσα. Απέναντι της η κυβέρνηση αυτή θα βρει έναν γιγαντωμένο ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι μια απολύτως μαχητική αντιπολίτευση. Το μέγεθος ωστόσο υποχρεώνει. Αν το 16,7% υποχρέωσε τον κ. Τσίπρα να αναγνωρίσει τις δεσμεύσεις για μείωση των ελλειμμάτων ως υποχρέωση της χώρας, να ξεχάσει τα περί διορισμών στο δημόσιο και μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου, το 27% και η προοπτική της εξουσίας στις επόμενες εκλογές του επιβάλλει να προσγειωθεί σε ακόμη ρεαλιστικότερες θέσεις.
Οι Αριστεροί είναι έξυπνοι άνθρωποι και θα αντιληφθούν εγκαίρως, ότι πρέπει να εξουδετερώσουν το φόβο που κινητοποίησε τη μισή Ελλάδα εναντίον τους, αν θέλουν να γευθούν τη χαρά της εξουσίας. Προτεραιότητα λοιπόν έχει η σύνταξη ενός πιο ρεαλιστικού προγράμματος, κάτι που θα ξεκινήσει τις επόμενες βδομάδες και η σύντηξη της συμμαχίας σε κόμμα, που θα αποδυναμώσει και θα περιθωριοποιήσει τις συνιστώσες. Και αυτή είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο, όχι μόνον ως το Σεπτέμβρη όπου θα ξεκινήσουν οι αλλαγές από το ίδρυτικό σενάριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα, η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής θα προβληματίσει απέναντι σε κάποιες ακραίες μορφές πολιτικής δράσης, τη σημασία των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ ως τώρα προσπαθούσε να υποβαθμίσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η διαδικασία της ρεαλιστικής μετάλλαξης θα κρατήσει όλο το καλοκαίρι και ίσως και το Φθινόπωρο και αυτός είναι ο χρόνος που θα πρέπει να εκμεταλλευτεί η συμμαχία περί τη ΝΔ για να ξαναβάλει τη χώρα σε θετική τροχιά. Αν τα καταφέρει, μπορεί και να κερδίσει το παιχνίδι…
Θέμης Δαγκλής
newpost
Αν αθροίσει κανείς στα ποσοστά του αντιμνημονιακού μπλοκ και τη «Χρυσή Αυγή» αυτό φτάνει στο 45,82%. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που έχουν ταχθεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο υπέρ της αναγνώρισης των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας φτάνουν στο 48,19%.
Αυτό λύνει τα χέρια για το σχηματισμό της κυβέρνησης, υπάρχει πλέον λαϊκή εντολή και η ερμηνεία που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας το βράδυ των εκλογών, ότι το αντιμνημονιακό μπλοκ είναι πλειοψηφία στον τόπο είναι καθ’ υπέρβαση ερμηνεία του αποτελέσματος που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Πριν από 40 μέρες, στις 6 Μαΐου, τα τέσσερα αντιμνημονιακά κόμματα της Βουλής έπαιρναν 42,84% ενώ τα μνημονιακά με τη ΔΗΜΑΡ μόλις 38,18%. Αυτή η σχέση γινόταν ακόμα πιο αρνητική για τους μνημονιακούς, ακόμα και αν άθροιζε κανείς στο σύνολο τους ΔΗΣΥ, Μάνο και Τζήμερο (+6%) οι αντιμνημονιακοί ξεκινούσαν στα εκτός βουλής από το +7% (ΛΑΟΣ, Οικολόγοι, Ανταρσυα) και είχαν πάνω από 50%.
Μεταξύ 6 Μαΐου και 17 Ιουνίου σημειώθηκε στη χώρα μια μεγάλη ανατροπή, έστω και αν χρειάστηκε να κινητοποιηθεί η υφήλιος, να φτάσουμε στα πρόθυρα της έξωσης από το ευρώ και να σηκώσουν οι Έλληνες περίπου 10 δις ευρώ από τις τράπεζες. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ μπορούν τώρα να σχηματίσουν κυβέρνηση που έχει εντολή, 179 έδρες στη βουλή και σχεδόν την απόλυτη πλειοψηφία όσων πήγαν στην κάλπη. Ζητήματα θα υπάρξουν, και πρώτο από όλα ποιός θα γίνει Πρωθυπουργός.
Όποιος άκουσε προσεκτικά τη δήλωση του Φώτη Κουβέλη για τα φερέγγυα πρόσωπα ξέρει ότι το θέμα δεν έχει λυθεί και το ίδιο πιστεύει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Το δεύτερο ζήτημα θα είναι η χρονική διάρκεια αυτής της κυβέρνησης, στη ΔΗΜΑΡ μιλάνε για τουλάχιστον δύο χρόνια. Το τρίτο, το οποίο θα κρίνει εν πολλοίς και τη βιωσιμότητα της, είναι ποιές υποχωρήσεις θα καταφέρει να αποσπάσει αυτή η κυβέρνηση από τους Εταίρους.
Αν όντως καταφέρει να αποσπάσει κάποιες αξιόλογες, θα έχει εξασφαλίσει μια ισχυρή ανάσα. Απέναντι της η κυβέρνηση αυτή θα βρει έναν γιγαντωμένο ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι μια απολύτως μαχητική αντιπολίτευση. Το μέγεθος ωστόσο υποχρεώνει. Αν το 16,7% υποχρέωσε τον κ. Τσίπρα να αναγνωρίσει τις δεσμεύσεις για μείωση των ελλειμμάτων ως υποχρέωση της χώρας, να ξεχάσει τα περί διορισμών στο δημόσιο και μονομερούς καταγγελίας του μνημονίου, το 27% και η προοπτική της εξουσίας στις επόμενες εκλογές του επιβάλλει να προσγειωθεί σε ακόμη ρεαλιστικότερες θέσεις.
Οι Αριστεροί είναι έξυπνοι άνθρωποι και θα αντιληφθούν εγκαίρως, ότι πρέπει να εξουδετερώσουν το φόβο που κινητοποίησε τη μισή Ελλάδα εναντίον τους, αν θέλουν να γευθούν τη χαρά της εξουσίας. Προτεραιότητα λοιπόν έχει η σύνταξη ενός πιο ρεαλιστικού προγράμματος, κάτι που θα ξεκινήσει τις επόμενες βδομάδες και η σύντηξη της συμμαχίας σε κόμμα, που θα αποδυναμώσει και θα περιθωριοποιήσει τις συνιστώσες. Και αυτή είναι μια διαδικασία που θέλει χρόνο, όχι μόνον ως το Σεπτέμβρη όπου θα ξεκινήσουν οι αλλαγές από το ίδρυτικό σενάριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ταυτόχρονα, η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής θα προβληματίσει απέναντι σε κάποιες ακραίες μορφές πολιτικής δράσης, τη σημασία των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ ως τώρα προσπαθούσε να υποβαθμίσει. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η διαδικασία της ρεαλιστικής μετάλλαξης θα κρατήσει όλο το καλοκαίρι και ίσως και το Φθινόπωρο και αυτός είναι ο χρόνος που θα πρέπει να εκμεταλλευτεί η συμμαχία περί τη ΝΔ για να ξαναβάλει τη χώρα σε θετική τροχιά. Αν τα καταφέρει, μπορεί και να κερδίσει το παιχνίδι…
Θέμης Δαγκλής
newpost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου