Το πράσο

Οι Ρωμαίοι κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ πίστευαν ότι τα καλύτερα πράσα βρίσκονται στην Αίγυπτο. Σε ένα πάπυρο του 15ου αιώνα μ.Χ, όπου καταγράφονται οι προμήθειες μιας στρατιωτικής μονάδας που συνόδευε το Θεοφάνη, αναφέρεται η αγορά πράσων με πολύ δυνατή γεύση. Στην αρχαιοελληνική γαστρονομική έχουμε πολλες αναφορές που αφορούν το πράσο. Μερικούς αιώνες αργότερα, το πράσο ήταν και για τους Βυζαντινούς ένα από τα κυριότερα λαχανικά.
Στην αγορά υπάρχουν και μπορούμε να βρούμε αρκετές ποικιλίες πράσου:

• Τα πράσα καλέμια, από την Βόρεια Ελλάδα,
• Τα πράσα Άργους, από την Μακεδονία,
• Τα πράσα Αρτάκης, από τη Νότια Ελλάδα,
• Τα πράσα Ιταλίας και 
• Τα άγρια πράσα.

Είναι ιδανικά σε χορτόπιτες, σούπες και ντελικάτα πιάτα με ψάρια. Μπορούν επίσης να καταναλωθούν ψιλοκομμένα στις καθημερινές πράσινες σαλάτες.

Η συλλογή των πράσων είναι σχετικά εύκολη είτε όταν πρόκειται για άγρια είτε για ήμερα. Μπορεί κάποιος να τα ξεχωρίσει ανάμεσα στα λαχανικά και αγριόχορτα λόγω του μεγέθους τους και της κατασκευής τους.Όταν αγοράζουμε πράσα φροντίζουμε το λευκό μέρος να είναι σφιχτό και το πράσινο μέρος να είναι φρέσκο και ζωηρό. Διατηρούνται κλεισμένα σε μια σακούλα στο κάτω μέρος του ψυγείου. μπορείτε επίσης, όταν θέλετε μεγάλη ποσότητα, να τα καθαρίσετε, να τα ζεματήσετε ελαφρά σε αλατισμένο νερό και έτσι διατηρούνται στον καταψύκτη για 6-7 μήνες περίπου.

Το πράσο το απολαμβάνουμε σε συνδυασμό με κρέας,ψάρι, όσπρια και άλλα λαχανικά. Στη Βόρεια  Ελλάδα χρησιμοποιείται  για πίτες με βάση το τυρί, τον κυμά, τα αυγά και διάφορα άλλα αρωματικά χόρτα.