Οι Ιρανοί γράφουν το δολάριο.....

Η….επιμονή του Ιράν να διαχειρίζεται και να εμπορεύεται το πετρέλαιο του προς το συμφέρον του και όχι σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζει το αμερικάνικο δολάριο, ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, αποτελεί μία σοβαρότατη αν και όχι τόσο εμφανή παράμετρο της κλιμακούμενης αμερικανικής επιθετικότητας.

Αυτή η  επικίνδυνη πτυχή του παγκόσμιου νομισματικού πολέμου παραμένει στο ημίφως της δημοσιότητας, καθώς πρώτα πλασάρονται τα πυρηνικά της
Τεχεράνης και μετά οι Αμερικάνικες, οι Ισραηλινές, και οι δυτικές στρατιωτικές απειλές κατά του Ιράν, που υποτίθεται ότι απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια και ειρήνη.

Αξίζει να σημειώσουμε και να θυμηθούμε ότι τόσο ο Σαντάμ του Ιράκ όσο και ο Καντάφι της Λιβύης προσπάθησαν να βγάλουν το δολάριο απ΄την παγκόσμια κυριαρχία: Ο Σαντάμ υπογράφοντας συμβόλαια πώλησης Ιρακινού πετρελαίου σε ευρώ και ο Καντάφι στην προσπάθεια δημιουργίας νέου νομίσματος ανταλλάξιμου σε χρυσό. Είναι γνωστή η κατάληξη και των δύο αυτών ανθρώπων.

Έτσι, σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο, στις 20 Δεκεμβρίου 2011 το Ιράν και η Κίνα υπέγραψαν 2 συμφωνίες για την ενίσχυση των εμπορικών τους σχέσεων και των κοινών τους επενδύσεων.

Η αμερικάνικη αντίδραση σε αυτή την εχθρική απέναντι στο δολάριο και τις ΗΠΑ κίνηση καταγράφηκε 3 μέρες αργότερα. Ο Πρόεδρος Ομπάμα υπέγραψε ένα νόμο που προβλέπει αυστηρότατες ποινές στις τράπεζες που συναλλάσσονται με το Ιράν. Παρά την αντίδραση της Αμερικής, το Ιράν επιβεβαίωσε ότι εκτός από την Κίνα, υπάρχουν και άλλοι που είναι διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν την κυριαρχία δολαρίου-ΗΠΑ.

Εκτός από την Κίνα και την Ρωσία και  η Ινδία είναι έτοιμη να πληρώνει σε άλλο νόμισμα εκτός δολαρίου το ιρανικό πετρέλαιο που έχει ανάγκη. Η κυβέρνηση της χώρας, προκειμένου να διασφαλίσει την προμήθεια πετρελαίου, εμφανίζεται αποφασισμένη να πληρώνει την αξία του πετρελαίου σε χρυσό, μέχρι να συμφωνηθεί μεταξύ των 2 χωρών ένα αποδεκτό νόμισμα για τις συναλλαγές τους.

Αντιλαμβάνεται δηλαδή πιο εύκολα κανείς ότι:  

Ø  Το αμερικάνικο μένος κατά της Τεχεράνης, είναι η μόνη χώρα παραγωγής πετρελαίου στην Μέση Ανατολή που δεν εξαρτάται από την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική.

Ø  Τη σημασία που έχει για την Κίνα και για το Ιράν, καθώς από κει καλύπτει το 30% των αναγκών της σε πετρέλαιο.

Ø  Την ευκαιρία που προσφέρει το Ιράν στην Ρωσία να υποσκάψει την αμερικανική κυριαρχία.

Υστερόγραφον!!

Αν κοιτάξουμε και λίγο πιο πέρα από το Ιράν και τη Συρία θα δούμε ότι όλα αυτά που γίνονται εκεί δεν είναι μόνο γα την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την αλλαγή του Ασάντ από πρόεδρο της χώρας. Αν η Αμερική θέλει τόσο πολύ τη δημοκρατία  μπορεί, να την εφαρμόσει και στην Σαουδική Αραβία όπου δεν είναι δημοκρατικό το καθεστώς, αλλά είναι σύμμαχοι τους.