Μήπως στον αντίποδα των άνεργων επιστημόνων βρίσκονται οι εξειδικευμένοι τεχνικοί και τεχνίτες; Ισως. Η εποχή πάντως που ο γιατρός και ο δικηγόρος θεωρούνταν επαγγέλματα με υψηλές οικονομικές απολαβές έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αντίθετα, επαγγέλματα μικρότερης λάμψης και στάτους δεν μαστίζονται από την ανεργία.
Από τον ΟΑΕΔ μάθαμε πως κάθε χρόνο μένουν έξω παιδιά που θέλουν να φοιτήσουν στο ΙΕΚ Τεχνικών Αρτοποιίας και Ζαχαροπλαστικής. Ο λόγος είναι απλός. «Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο γιατί υπάρχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και πολύ καλές αποδοχές», λέει ο 19χρονος Δ. Σπάνδος, που αποφοίτησε από την αντίστοιχη ΕΠΑ.Σ. «Βρήκα αμέσως δουλειά και ο μισθός μου φτάνει τα 1.400 ευρώ». Καθόλου άσχημα, αν σκεφθεί κανείς ότι οι αποδοχές ενός πρωτοδιοριζόμενου καθηγητή είναι 1.000 ευρώ, ενώ ένας ειδικευόμενος γιατρός όταν ξεκινάει την εργασία του, δεν εισπράττει πάνω από 1.200 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων και των επιδομάτων.
Σήμερα μόνο στην Αθήνα έχουμε περισσότερους γιατρούς απ' όσους έχει όλο το Βέλγιο, ενώ ένας δικηγόρος αντιστοιχεί σε 200 κατοίκους της πρωτεύουσας, αντί για 1.000 που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Σύμφωνα με το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, το 48% από τους 23.187 δικηγόρους δεν έχει καταφέρει ακόμη να κάνει ούτε μία παράσταση στα δικαστήρια.
Βρίσκουν πρόσφορο έδαφος
Αντίθετα, «το έδαφος για την επαγγελματική αποκατάσταση του μάγειρα και του ζαχαροπλάστη είναι ακόμη πρόσφορο», εξηγεί ο Λεων. Καραθανάσης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων. Και προσθέτει: «Ο νεοπροσλαμβανόμενος ξεκινάει από τρίτος μάγειρας με πρώτο μισθό τα 800 ευρώ συν τα επιδόματα, αν είναι έγγαμος, έχει παιδιά κ.λπ. Βέβαια, όλοι οι καλοί σεφ έρχονται σε διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες και συνήθως δεν πληρώνονται τις αποδοχές της σύμβασης, αλλά μπορούν και παίρνουν πολύ περισσότερα χρήματα».
Ζωντανό παράδειγμα, ο 29χρονος Γ. Παπαδάκης, ο οποίος είναι πρώτος μάγειρας στο ξενοδοχείο «Χίλτον». Ο ίδιος θα μας πει ότι «η δουλειά του είναι πολύ δημιουργική και ταυτόχρονα πολύ δύσκολη και κουραστική». Εξηγεί επίσης, ότι η εύρεση καλής εργασίας στο αντικείμενό του ήταν ευκολότερη πριν από μια δεκαετία και πιστεύει ότι ο κλάδος θα πήγαινε καλύτερα, αν όλοι οι εργοδότες προσλάμβαναν μάγειρες που έχουν τελειώσει μια σχολή, και όχι ανειδίκευτους για να δίνουν φθηνά μεροκάματα».
«Το ημερομίσθιο ενός νέου υδραυλικού είναι 46 ευρώ. Ωστόσο στις καλές εποχές, αν ένας νέος υδραυλικός κυνηγούσε τη δουλειά του θα μπορούσε να βγάζει 2.500 με 3.000 ευρώ το μήνα. Τώρα βέβαια με την πτώση της οικοδομής υπάρχει μία κάμψη, αλλά και πάλι μπορεί να βρει κανείς καλή δουλειά», μας λέει ο Ηλ. Χούντος από την Ομοσπονδία Βιοτεχνών Υδραυλικών Ελλάδος- ΟΒΥΕ.
Την ίδια στιγμή, ένας μηχανικός του Πολυτεχνείου λαμβάνει σύμφωνα με το ΤΕΕ 1.343,10 ως πρωτοπροσλαμβανόμενος σε μελετητική ή κατασκευαστική εταιρεία και σχεδόν 150 ευρώ περισσότερα αν προσληφθεί στη βιομηχανία. Εάν καταφέρει να βρει δουλειά.
Πράγμα που ήταν πολύ εύκολο, για τον 20χρονο Ηλία Ράπτη που τελείωσε την ΕΠΑ.Σ Ηλεκτρολόγων. Οδηγήθηκε σ' αυτή την επιλογή έπειτα από δύο αποτυχημένες απόπειρες να περάσει σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ. «Από ένα φίλο μου έμαθα για τις σχολές του ΟΑΕΔ. Βρήκα πολύ εύκολα δουλειά μετά την πρακτική μου άσκηση. Σήμερα δουλεύω ως εγκαταστάτης οικοδομών».
Τυχερή στην εύρεση εργασίας στάθηκε και η 20χρονη Νικολέτα Δρόσου. Αποφοίτησε από ΕΠΑ.Σ, με την ειδίκευση του υπαλλήλου οικονομικών υπηρεσιών. Προσελήφθη στο γραφείο όπου έκανε την πρακτική της. «Ανέκαθεν μου άρεσε η ενασχόληση με τους αριθμούς. Κι αυτό είναι ένα επάγγελμα που το αγάπησα από τους καθηγητές μου και μέσα από την πρακτική μου. Είμαι πολύ ευχαριστημένη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου