Μήπως τελικά παχαίνουν οι δίαιτες αδυνατίσματος;

Ανατρέχοντας στο ιστορικό ενός ανθρώπου που προβληματίζεται χρόνια με το βάρος του και που κατά καιρούς έχει εφαρμόσει διάφορες δίαιτες, είναι πολύ πιθανό να καταλήξουμε στο «παράδοξο» συμπέρασμα, ότι ορισμένες (και πιστέψτε με όχι λίγες...) δίαιτες, ή καλύτερα προγράμματα αδυνατίσματος, τελικά παχαίνουν...

Δεν είναι λίγοι αυτοί που όταν πρωτοξεκίνησαν να κάνουν δίαιτα αδυνατίσματος προβληματίζονταν με λίγα παραπανίσια κιλά και τώρα, ύστερα από χρόνια συνεχόμενων προσπαθειών, «πολεμάνε» με πολλαπλάσια κιλά από αυτά που αρχικά ήθελαν να χάσουν...

Φταίνε συγκεκριμένες δίαιτες-express;

Φταίει η νοοτροπία τού «θέλω να τα χάσω τώρα και δεν με απασχολεί με τι τρόπο»;

Φταίει ο «νηστειολόγος» της γειτονιάς που συστήνει 14 ημέρες μόνο χόρτα, εξαντλώντας τον δύσμοιρο οργανισμό οργανικά και ψυχολογικά;

Φταίει που ποτέ δεν ζητήθηκε η συνδρομή ενός ψυχολόγου, όταν ήταν ξεκάθαρο πως η υπερβολή στο φαγητό δεν ήταν αποτέλεσμα πείνας, αλλά κάλυψης συναισθηματικών κενών;

Φταίει κάποιος υπάλληλος του ΟΤΕ που στον ελεύθερο χρόνο του εμπορεύεται συμπληρώματα διατροφής τα οποία «αδυνατίζουν» χωρίς πείνα;

Φταίει η χαμηλή διατροφική εκπαίδευση που δυστυχώς αποτελεί γεγονός στη χώρα μας;

Μάλλον φταίνε όλα μαζί...

Βασικό λοιπόν συμπέρασμα είναι πως μια δίαιτα αδυνατίσματος, που μας αποξενώνει από την κοινωνική μας ζωή, μας απαγορεύει παντελώς και για μακρύ χρονικό διάστημα κάθε τροφή-τρόφιμο που αποτελεί την «απαγορευμένη» μας αγάπη και μας βάζει σε μια διαδικασία να «κυνηγάμε» με τη ζυγαριά κουζίνας τα γραμμάρια και τις θερμίδες, ουσιαστικά αποτελεί καμένο χαρτί ή αλλιώς τρόπο για να διαιωνίζουμε και να διευρύνουμε το πρόβλημα βάρους που έχουμε...

Σε αυτό το σημείο πρέπει να θίξουμε και μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρο, που σε μεγάλο βαθμό μπορεί να χαρακτηρίσει την «ποιότητα» μιας δίαιτας: είναι ο ρυθμός απώλειας βάρους που επιτυγχάνεται με ένα πρόγραμμα διαίτης.

Ο ιδανικός ρυθμός απώλειας βάρους, λοιπόν, είναι ½ με 1 κιλό εβδομαδιαίως και μιλάμε βέβαια για έναν κανόνα με εξαιρέσεις, αφού ένας παχύσαρκος με δείκτη μάζας σώματος 40 είναι λογικό στην έναρξη του προγράμματος για απώλεια βάρους να ξεπεράσει αυτόν το ρυθμό κατά πολύ...

Ενας μέσος ρυθμός απώλειας ½ - 1 κιλού εβδομαδιαίως μπορεί να «προστατέψει» έναν οργανισμό από 2 βασικά δεινά: α) τη μεγάλη απώλεια μυϊκού ιστού και συνεπώς την έντονη μείωση του μεταβολικού ρυθμού (των «καύσεων» πιο απλά) και β) την έντονη ψυχοσυναισθηματική πίεση που συνεπάγεται κάθε δίαιτα αδυνατίσματος η οποία στοχεύει σε γρήγορη απώλεια...

Με την πιο πάνω διαπίστωση μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος: «Δηλαδή ένας τέτοιος ρυθμός θα με οδηγήσει στο να χάσω μόνο λίπος και να μην πτοηθεί ο μεταβολισμός μου;». Η απάντηση είναι πως όσο και ήπιος να είναι ο ρυθμός απώλειας βάρους, 100% λιπώδης ιστός αποκλείεται να χαθεί, όπως και μηδενική μείωση του μεταβολισμού αποκλείεται να επιτευχθεί... Εκεί λοιπόν έρχεται να παίξει τον δικό της μοναδικό ρόλο η ήπια άσκηση που αφ' ενός μπορεί να μας ψυχαγωγήσει και να μας βοηθήσει στη «δαπάνη» θερμίδων (π.χ. μέσα από κάποιο σπορ), αφ' ετέρου μπορεί να «προφυλάξει» τον μυϊκό μας ιστό από σημαντική απώλεια...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΞΕΝΟΣ, κλινικός διαιτολόγος - διατροφολόγος Μ.Sc., αντιπρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Διατροφής.

πηγή: http://www.enet.gr